10 november 2011
Update!
Even een update van een aantal doelen waar ik nog steeds mee bezig ben.
13. Minimaal 3 planten in huis hebben (2/3)
Afgelopen zomer had ik twee kruidenplantjes gekocht: basilicum en bieslook. De bieslook is inmiddels helaas naar de vuilnisbak verbannen, maar de basilicum doet het, wonderbaarlijk genoeg, prima. Ik eet er regelmatig van - de verse blaadjes smaken heerlijk door een salade of pastasaus. Gisteren heb ik, om het verlies van de bieslook goed te maken, een echte plant gekocht: een chrysant. Deze staat nu in de woonkamer en, alweer wonderbaarlijk, de kat blijft er vanaf. Ik heb dus goede hoop dat deze plant het ook een tijdje uithoudt.
26. Alle Agatha Christie Vijflingen hebben (22/27)
Ik heb via marktplaats weer twee vijflingen aan mijn verzameling kunnen toevoegen en heb nu ook de 21ste en 26ste in mijn bezit (slechts 8,- voor allebei, inclusief verzendkosten!). Nu ben ik dus nog op zoek naar de nummers 22, 23, 24, 25 en 27. Niet veel meer dus!
27. Maandelijks 1 Disney Classic of Pixar kijken (18/30)
Hieraan is de Pixar Wall-E inmiddels toegevoegd. Wat een leuke film! Heel bijzonder hoe dit verhaal vrijwel zonder woorden verteld wordt. Echt een mooi sprookje van het digitale tijdperk ;-). Verder kan ik niet wachten tot The Lion King volgende maand eindelijk weer uitkomt op DVD, en zijn we ook van plan de hele Toy Story serie (1, 2 en 3) aan onze collectie toe te voegen, daar ben ik al jaren benieuwd naar.
57. Alle Knorr Wereldgerechten proberen (11/25)
Gisteren kwam Myrthe hier eten en traditiegetrouw zetten we dan samen een wereldgerecht op tafel. Deze keer had ik gekozen voor 'Kip Siam'. Een lekker gerecht, maar niet heel bijzonder - dit kan ik ook wel zonder hulpmiddelen van Knorr in elkaar zetten. Bovendien zat er een zakje cashewnoten bij, dus zal ik het, ondanks dat Myrthe deze erg lekker vond, sowieso niet snel nog eens maken.
86. Elk seizoen een foto maken van dezelfde plek (3/4)
Foto nummer drie is uiteraard een herfstfoto. Nu heb ik drie seizoenen gehad, alleen de winter moet nog. Hopelijk, voor de foto althans, ligt er dan sneeuw. Verder hoop ik eigenlijk niet op sneeuw =P.
Hm, de foto ben ik even kwijt - maar als ik ze alle vier heb, plaats ik hier wel een leuke collage :).
7 november 2011
#62 Museumnacht!
Voor doel 62 is het de bedoeling dat ik vijf verschillende Nederlandse musea bezoek. Ik ben geen echte museumganger - als ik een museum bezoek is dat eigenlijk altijd tijdens vakantie in het buitenland. Zo heb ik het Louvre meerdere malen bezocht en ben ik in het Vaticaans museum en het Met in New York geweest. Om nu ook eens wat bekender te raken met de musea in Nederland, heb ik dit doel opgesteld.
Tot nu toe had ik nog niet aan dit doel gewerkt, maar afgelopen zaterdag is daar verandering in gekomen. Op 5 november was er namelijk weer de jaarlijkse museumnacht in Amsterdam. Gedurende deze avond/nacht zijn van 19:00 tot 02:00 45 musea in Amsterdam geopend en te bezoeken met een passe-partout. Het kaartje kost slechts 17,50 - en daarvoor kun je dus al die musea bezoeken. Bovendien zijn de musea wat meer 'aangekleed': overal worden extra activiteiten georganiseerd, wat het extra leuk maakt om zo'n museum te bezoeken.
Onze museumnacht bestond uit 4 locaties:
1. Artis by Night
De naam zegt het eigenlijk al: voor de museumnacht waren verschillende delen van Artis 's nachts geopend: het apenhuis, het planetarium en het aquarium. Wij kozen ervoor het pas vernieuwde Apenhuis te bezoeken. Na een enorm lange wachtrij (we hebben twee uur in de rij gestaan! - gelukkig was de sfeer heel leuk en hebben we het daardoor niet eens vervelend gevonden) kregen we een rondleiding van zo'n 40 minuten door het nieuwe Apen- en Vogelhuis en een korte wandeling door de dierentuin. In het begin was iedereen wat giechelig - het was een heel raar gevoel om in het donker door een dierentuin te lopen, zeker door alle vreemde geluiden om je heen. Het apenhuis was echter zo leuk, dat de meligheid vanzelf verdween. Het was heel tof om alle diertjes bij nacht actief te zien worden - we hebben verschillende soorten aapjes gezien, 'grondcouscoussen' (geen idee of ik dit goed schrijf, het zijn een soort wollige hamsters), vogels en vleermuizen. Die laatste waren behoorlijk creepy - vooral als ze plotseling over je hoofd heen scheren. In ieder geval was deze eerste stop een geslaagde!
2. Joodse Synagoge
Na Artis zijn we doorgegaan naar de Portugese Synagoge. Jouke en ik waren allebei nog nooit in een synagoge geweest en vonden het bijzonder om er eens één van binnen te bekijken. Dit gevoel werd versterkt toen bleek dat Jouke een keppeltje op moest! Van binnen viel ons vooral op hoe sober het gebouw was: veel hout en weinig versieringen - heel anders dan bijvoorbeeld een katholieke kathedraal.
3. Joods Historisch Museum
Naast de synagoge is het Joods Historisch Museum gevestigd. Hierin wordt de geschiedenis van joden in Nederland weergegeven met voorwerpen, teksten, schilderijen en andere uitingen. Hier hebben we de afdeling 'religie' bekeken, waar alles over het Jodendom werd uitgelegd (Jouke moest wel even rillen bij het display met de instrumentjes waarmee een joodse besnijdenis wordt uitgevoerd...). Heel interessant vond ik hier de Thorarollen - gebedsrollen waar in het Hebreeuws teksten uit de Thora op staan. Ook hebben we in het JHM de tentoonstelling over de geschiedenis van het jodendom van 1900 tot nu bekeken, waar WOII uiteraard een grote rol in speelt. Hier zijn bijvoorbeeld kledingstukken te zien waar de gele Davidster op genaaid zit, heel confronterend.
4. Nemo - Science Center
Na het JHM besloten we om de avond af te sluiten (het was inmiddels 00:30) met een wat luchtiger museum: Nemo. In dit centrum staat de wetenschap centraal en mag je zelf allerlei proefjes uitvoeren om hiermee in aanraking te komen. Heel leuk! We hebben hier onder meer gigantische bellen geblazen, een trommel laten slaan op het ritme van onze hartslag en Jouke heeft met de snelheid van het licht door de ruimte gefietst. Een leuke, speelse manier om deze museumnacht mee af te sluiten.
Voor het doel tel ik alleen nummer 3 en 4 mee,omdat Artis en de Joodse Synagoge niet echt onder 'musea' vallen. Aangezien de museumnacht voor ons zeker voor herhaling vatbaar was, denk ik dit doel te gaan voltooien met de museumnacht in Rotterdam, die in het voorjaar weer wordt georganiseerd. =)
Tot nu toe had ik nog niet aan dit doel gewerkt, maar afgelopen zaterdag is daar verandering in gekomen. Op 5 november was er namelijk weer de jaarlijkse museumnacht in Amsterdam. Gedurende deze avond/nacht zijn van 19:00 tot 02:00 45 musea in Amsterdam geopend en te bezoeken met een passe-partout. Het kaartje kost slechts 17,50 - en daarvoor kun je dus al die musea bezoeken. Bovendien zijn de musea wat meer 'aangekleed': overal worden extra activiteiten georganiseerd, wat het extra leuk maakt om zo'n museum te bezoeken.
Onze museumnacht bestond uit 4 locaties:
1. Artis by Night
De naam zegt het eigenlijk al: voor de museumnacht waren verschillende delen van Artis 's nachts geopend: het apenhuis, het planetarium en het aquarium. Wij kozen ervoor het pas vernieuwde Apenhuis te bezoeken. Na een enorm lange wachtrij (we hebben twee uur in de rij gestaan! - gelukkig was de sfeer heel leuk en hebben we het daardoor niet eens vervelend gevonden) kregen we een rondleiding van zo'n 40 minuten door het nieuwe Apen- en Vogelhuis en een korte wandeling door de dierentuin. In het begin was iedereen wat giechelig - het was een heel raar gevoel om in het donker door een dierentuin te lopen, zeker door alle vreemde geluiden om je heen. Het apenhuis was echter zo leuk, dat de meligheid vanzelf verdween. Het was heel tof om alle diertjes bij nacht actief te zien worden - we hebben verschillende soorten aapjes gezien, 'grondcouscoussen' (geen idee of ik dit goed schrijf, het zijn een soort wollige hamsters), vogels en vleermuizen. Die laatste waren behoorlijk creepy - vooral als ze plotseling over je hoofd heen scheren. In ieder geval was deze eerste stop een geslaagde!
2. Joodse Synagoge
Na Artis zijn we doorgegaan naar de Portugese Synagoge. Jouke en ik waren allebei nog nooit in een synagoge geweest en vonden het bijzonder om er eens één van binnen te bekijken. Dit gevoel werd versterkt toen bleek dat Jouke een keppeltje op moest! Van binnen viel ons vooral op hoe sober het gebouw was: veel hout en weinig versieringen - heel anders dan bijvoorbeeld een katholieke kathedraal.
3. Joods Historisch Museum
Naast de synagoge is het Joods Historisch Museum gevestigd. Hierin wordt de geschiedenis van joden in Nederland weergegeven met voorwerpen, teksten, schilderijen en andere uitingen. Hier hebben we de afdeling 'religie' bekeken, waar alles over het Jodendom werd uitgelegd (Jouke moest wel even rillen bij het display met de instrumentjes waarmee een joodse besnijdenis wordt uitgevoerd...). Heel interessant vond ik hier de Thorarollen - gebedsrollen waar in het Hebreeuws teksten uit de Thora op staan. Ook hebben we in het JHM de tentoonstelling over de geschiedenis van het jodendom van 1900 tot nu bekeken, waar WOII uiteraard een grote rol in speelt. Hier zijn bijvoorbeeld kledingstukken te zien waar de gele Davidster op genaaid zit, heel confronterend.
4. Nemo - Science Center
Na het JHM besloten we om de avond af te sluiten (het was inmiddels 00:30) met een wat luchtiger museum: Nemo. In dit centrum staat de wetenschap centraal en mag je zelf allerlei proefjes uitvoeren om hiermee in aanraking te komen. Heel leuk! We hebben hier onder meer gigantische bellen geblazen, een trommel laten slaan op het ritme van onze hartslag en Jouke heeft met de snelheid van het licht door de ruimte gefietst. Een leuke, speelse manier om deze museumnacht mee af te sluiten.
Voor het doel tel ik alleen nummer 3 en 4 mee,omdat Artis en de Joodse Synagoge niet echt onder 'musea' vallen. Aangezien de museumnacht voor ons zeker voor herhaling vatbaar was, denk ik dit doel te gaan voltooien met de museumnacht in Rotterdam, die in het voorjaar weer wordt georganiseerd. =)
4 november 2011
#60 - Paris, Paris
Weer een doel voltooid =).
Om het feit dat allebei mijn ouders dit jaar 50 zijn geworden te vieren, zijn Jouke en ik met hen en Vivian een weekendje naar Parijs geweest. Zo is meteen doel 60 - 'met Jouke naar Parijs' voltooid. We hebben heel veel geluk gehad met het weer (zelfs even 20 graden gehad!) en we zijn overal geweest - Montmartre, Notre Dame, Arc de Triomphe en een dagje naar Disneyland Parijs. Hierbij wat foto's als bewijs :).
Jouke voor de Sacre Coeur.
Samen onderaan de trappen voor de Sacre Coeur. Lijkt wel een kerstkaart, deze foto! Beetje sneeuw erbij en het zou compleet zijn ;-).
Vivian voor de Notre Dame.
Bovenop de Arc de Triomphe.
Vivian met restaurantkat Mickey van Le Select. =)
Om het feit dat allebei mijn ouders dit jaar 50 zijn geworden te vieren, zijn Jouke en ik met hen en Vivian een weekendje naar Parijs geweest. Zo is meteen doel 60 - 'met Jouke naar Parijs' voltooid. We hebben heel veel geluk gehad met het weer (zelfs even 20 graden gehad!) en we zijn overal geweest - Montmartre, Notre Dame, Arc de Triomphe en een dagje naar Disneyland Parijs. Hierbij wat foto's als bewijs :).
Jouke voor de Sacre Coeur.
Samen onderaan de trappen voor de Sacre Coeur. Lijkt wel een kerstkaart, deze foto! Beetje sneeuw erbij en het zou compleet zijn ;-).
Vivian voor de Notre Dame.
Bovenop de Arc de Triomphe.
Vivian met restaurantkat Mickey van Le Select. =)
20 oktober 2011
Weer een doel voltooid!
Ik heb mijn eerste doel in de categorie 'voor de wereld' voltooid. In deze categorie staan een aantal doelen die een klein beetje bijdragen aan een beter milieu of betere leefomstandigheden voor mensen. Eén van deze doelen was het verzamelen van 10.000 rijstkorrels op freerice.com. Nu heb ik hier al meerdere keren over geblogd, dus ik zal wel niet meer hoeven uit te leggen wat freerice precies is. Ik ben in ieder geval blij dat ik mijn kleine steentje heb kunnen bijdragen aan deze goede actie, en ik blijf zeker regelmatig mijn vocabulaire testen op freerice.com!
Verder ben ik van plan om op 1 november te beginnen met een ander doel uit deze categorie: drie maanden lang afval scheiden. Jouke en ik doen niet zo moeilijk over ons afval - in principe mikken we alles eigenlijk zo de vuilnisbak in, behalve glas - dat gaat dan nog wel in de glasbak. Ik wil nu beginnen met drie maanden lang papier niet meer in de prullenbak te gooien, maar in een papierbak. Ook zullen we vanaf nu netjes batterijen e.d. verzamelen om in de bak voor chemisch afval te gooien. Hopelijk zit dit er over drie maanden zo in, dat we dit gewoon vanzelf blijven doen!
Nu eerst nog even een papierbak kopen om het in te kunnen verzamelen. Of misschien maar gewoon een grote doos =P.
10 oktober 2011
82. Het volgende Enge Ding
Voor doel 82 was het de bedoeling om twee dingen te doen die ik eigenlijk eng vind. Even wat angsten overwinnen, zeg maar. Over het eerste Enge Ding kun je hier lezen, het tweede (en derde!) heb ik in Spanje gedaan.
Hoogtevrees
Ik heb altijd al last gehad van hoogtevrees. Het beperkt zich wel tot dingen waar ik 'los' sta (zoals bovenop de Arc de Triomphe in Parijs, of bovenaan een ladder of roltrap) - wanneer ik vast zit (zoals in een achtbaan), heb ik er geen last van.
Vaak probeer ik dingen die ik eng vind toch wel te doen, aan de ene kant omdat ik altijd nog hoop dat ik er op die manier een keer overheen kom, aan de andere kant omdat ik Jouke niet steeds alleen wil laten gaan =P. Sommige dingen laat ik echter graag aan me voorbij gaan. Eén van die dingen is het lopen over kantelen van een oud kasteel of fort.
Aangezien Jouke en ik beide nogal van cultuur snuiven houden, raken we gedurende onze vakanties altijd wel één of meerdere keren verzeild in oude kastelen, burchten of kathedralen. Bij een oud kasteel of fort is het meestal mogelijk om over de kantelen te lopen. Aangezien deze kastelen meestal al boven op een berg zijn gebouwd (strategische ligging enzo), zijn ze sowieso al een aardig stukje verwijderd van de veilige 'begane grond'. Als je dan ook nog op de kantelen gaat lopen, ben je op zowel het hoogste stukje van het kasteel, als op het meest uitstekende stukje, waardoor je vaak recht de afgrond in kijkt. Ik hoef zeker niet uit te leggen dat dit niet bepaald mijn meest favoriete bezigheid is... ik sloeg dit deel van de bezichtiging van een kasteel dan ook altijd over en liet Jouke vrolijk rondwandelen daarboven.
Toen we echter deze vakantie in Málaga waren en uiteraard weer eens boven op een berg in zo'n oud fort stonden, bedacht ik me dat een rondje kantelen wel een goed 'eng ding' zou kunnen zijn voor doel 82. Jouke haalde me over en ik heb inderdaad over de kantelen gelopen (ongeveer half rond het kasteel). Ik vond het heel eng (lees: knikkende knieën, nerveus gegiechel en een fijngeknepen hand van Jouke), maar ik heb het wel gedaan! *Trots*. Hier het bewijs in de vorm van een foto (oja, let niet op de rare outfit - dit was de enige bewolkte dag die we daar gehad hebben en ik kreeg het koud - dat verklaart het vestje over het jurkje, met een legging daaronder).
Vogels
Iets anders waar ik niet gek op ben: vogels. Ik houd niet van vogels. Ze lopen raar (met zo'n gekke bewegende kop, vooral kippen doen dat - brrr), brengen allerlei enge ziektes over, hebben een snavel en de neiging om hun uitwerpselen precies op de voorruit van mijn auto te laten vallen. Nu kan ik duiven en mussen en meer van die kleine vogeltjes nog wel aan, maar grote vogels en loopvogels ga ik echt een flink stukje uit de buurt.
In Spanje liepen er in de straatjes waar we altijd aten veel mensen rond die iets probeerden te verdienen. Dit varieerde van de welbekende zonnebrillen&riemen-verkopers tot muzikanten, bedelaars en, jawel, een man met een papegaai. Tegen betalen van 5,- mocht je met de papegaai op je schouder op de foto. Uiteraard vertelde deze meneer dit niet van te voren, maar zette hij gewoon zomaar de papegaai op iemands schouder. In eerste instantie viel deze eer te beurt aan Jouke. We schoten ontzettend in de lach - die papegaai was echt heel groot - en maakten snel een foto met Joukes telefoon. We wilden al doorlopen, toen de papegaaienman het beest ineens op míjn schouder zette! Jouke lag direct in een deuk, aangezien hij natuurlijk weet dat vogels niet echt mijn favoriete onderdeel van onze natuur zijn, en ik probeerde met man en macht niet naar die vogel te kijken. We hebben wel een foto gemaakt, maar helaas is die mislukt (het begon al donker te worden).
Dus. Ik heb een papegaai op mijn schouder gehad! Ook al had ik dit doel al voltooid met het lopen-over-kantelen, toch wilde ik dit ook nog even vermelden. Het was namelijk ook eng.
Hoogtevrees
Ik heb altijd al last gehad van hoogtevrees. Het beperkt zich wel tot dingen waar ik 'los' sta (zoals bovenop de Arc de Triomphe in Parijs, of bovenaan een ladder of roltrap) - wanneer ik vast zit (zoals in een achtbaan), heb ik er geen last van.
Vaak probeer ik dingen die ik eng vind toch wel te doen, aan de ene kant omdat ik altijd nog hoop dat ik er op die manier een keer overheen kom, aan de andere kant omdat ik Jouke niet steeds alleen wil laten gaan =P. Sommige dingen laat ik echter graag aan me voorbij gaan. Eén van die dingen is het lopen over kantelen van een oud kasteel of fort.
Aangezien Jouke en ik beide nogal van cultuur snuiven houden, raken we gedurende onze vakanties altijd wel één of meerdere keren verzeild in oude kastelen, burchten of kathedralen. Bij een oud kasteel of fort is het meestal mogelijk om over de kantelen te lopen. Aangezien deze kastelen meestal al boven op een berg zijn gebouwd (strategische ligging enzo), zijn ze sowieso al een aardig stukje verwijderd van de veilige 'begane grond'. Als je dan ook nog op de kantelen gaat lopen, ben je op zowel het hoogste stukje van het kasteel, als op het meest uitstekende stukje, waardoor je vaak recht de afgrond in kijkt. Ik hoef zeker niet uit te leggen dat dit niet bepaald mijn meest favoriete bezigheid is... ik sloeg dit deel van de bezichtiging van een kasteel dan ook altijd over en liet Jouke vrolijk rondwandelen daarboven.
Toen we echter deze vakantie in Málaga waren en uiteraard weer eens boven op een berg in zo'n oud fort stonden, bedacht ik me dat een rondje kantelen wel een goed 'eng ding' zou kunnen zijn voor doel 82. Jouke haalde me over en ik heb inderdaad over de kantelen gelopen (ongeveer half rond het kasteel). Ik vond het heel eng (lees: knikkende knieën, nerveus gegiechel en een fijngeknepen hand van Jouke), maar ik heb het wel gedaan! *Trots*. Hier het bewijs in de vorm van een foto (oja, let niet op de rare outfit - dit was de enige bewolkte dag die we daar gehad hebben en ik kreeg het koud - dat verklaart het vestje over het jurkje, met een legging daaronder).
Vogels
Iets anders waar ik niet gek op ben: vogels. Ik houd niet van vogels. Ze lopen raar (met zo'n gekke bewegende kop, vooral kippen doen dat - brrr), brengen allerlei enge ziektes over, hebben een snavel en de neiging om hun uitwerpselen precies op de voorruit van mijn auto te laten vallen. Nu kan ik duiven en mussen en meer van die kleine vogeltjes nog wel aan, maar grote vogels en loopvogels ga ik echt een flink stukje uit de buurt.
In Spanje liepen er in de straatjes waar we altijd aten veel mensen rond die iets probeerden te verdienen. Dit varieerde van de welbekende zonnebrillen&riemen-verkopers tot muzikanten, bedelaars en, jawel, een man met een papegaai. Tegen betalen van 5,- mocht je met de papegaai op je schouder op de foto. Uiteraard vertelde deze meneer dit niet van te voren, maar zette hij gewoon zomaar de papegaai op iemands schouder. In eerste instantie viel deze eer te beurt aan Jouke. We schoten ontzettend in de lach - die papegaai was echt heel groot - en maakten snel een foto met Joukes telefoon. We wilden al doorlopen, toen de papegaaienman het beest ineens op míjn schouder zette! Jouke lag direct in een deuk, aangezien hij natuurlijk weet dat vogels niet echt mijn favoriete onderdeel van onze natuur zijn, en ik probeerde met man en macht niet naar die vogel te kijken. We hebben wel een foto gemaakt, maar helaas is die mislukt (het begon al donker te worden).
Dus. Ik heb een papegaai op mijn schouder gehad! Ook al had ik dit doel al voltooid met het lopen-over-kantelen, toch wilde ik dit ook nog even vermelden. Het was namelijk ook eng.
7 oktober 2011
61. Op het strand de zon zien opgaan
Voor degenen die mij kennen zal het niet echt een verrassing zijn: ik ben niet bepaald een romantische ziel. De dingen die door velen als romantisch gezien worden, zijn vaak niet aan mij besteed. Ik hoef geen gedichten, geen wandeling bij maanlicht en al helemaal geen ritje in een paardenkoets (wie heeft er ooit bedacht dat die stank romantisch is?). Toch leek het me wel eens leuk om met Jouke een zonsopgang te bekijken op het strand. Aangezien we afgelopen vakantie in Andalusië in een hotel op 50 meter van het strand bivakkeerden, was dit een goede gelegenheid.
Op een ochtend werd ik om 07:30 wakker en kwam ik er tot mijn verbazing achter dat het om die tijd nog donker was. Aangezien we de dagen ervoor zo rond 08:30 gingen ontbijten en het toen altijd al licht was, wist ik dat het niet lang meer kon duren tot de zon opging. Ik maakte Jouke dus wakker (vond 'ie erg leuk) en we togen met onze fotocamera naar het strand. We hebben er ongeveer een half uur gestaan en in die tijd wat foto's gemaakt.
Hierbij het resultaat:
En, ben ik nu iets romantischer geworden?
Neuh. We hadden het voornamelijk koud, liepen constant te gapen en maakten een praatje met de rondlopende vuilnismannen die 's ochtends het strand weer toonbaar maken. Best leuk om een keer een zonsopgang te zien op het strand, maar de volgende keer blijf ik mooi in bed liggen.
Op een ochtend werd ik om 07:30 wakker en kwam ik er tot mijn verbazing achter dat het om die tijd nog donker was. Aangezien we de dagen ervoor zo rond 08:30 gingen ontbijten en het toen altijd al licht was, wist ik dat het niet lang meer kon duren tot de zon opging. Ik maakte Jouke dus wakker (vond 'ie erg leuk) en we togen met onze fotocamera naar het strand. We hebben er ongeveer een half uur gestaan en in die tijd wat foto's gemaakt.
Hierbij het resultaat:
En, ben ik nu iets romantischer geworden?
Neuh. We hadden het voornamelijk koud, liepen constant te gapen en maakten een praatje met de rondlopende vuilnismannen die 's ochtends het strand weer toonbaar maken. Best leuk om een keer een zonsopgang te zien op het strand, maar de volgende keer blijf ik mooi in bed liggen.
5 oktober 2011
Twee vliegen (doelen) in één hap... klap!
Doel 42 - Coquilles eten - en doel 46 - een Bloody Mary drinken - heb ik opgesteld omdat ik het leuk vind om nieuwe dingen uit te proberen. Dit geldt voor reizen naar voor mij onbekende bestemmingen, nieuwe ervaringen, maar ook voor nieuwe dingen qua eten en drinken.
Het idee van de coquilles ontstond door alle kookprogramma's van de laatste jaren. Bij programma's als 'Wie is de chef?!', 'Topchef' en 'Herrie in de keuken' worden regelmatig coquilles-saint-jacques (Sint-Jacobsschelpen) bereid. Ik vond dat er steeds heel lekker uitzien en wilde het daarom eens uitproberen.
Eigenlijk dacht ik hier helemaal niet aan toen ik op een avond de 'schaal- en schelpdierencocktail' bestelde als voorgerecht. Het bleek een heerlijke zachte mousse te zijn met hele zeevruchtjes erin, zoals garnalen, surimisticks en, jawel, coquilles. Ik vond het heerlijk! Ik heb altijd al erg van vis gehouden (vooral rauw, voor Sushi mag je me echt om 3 uur 's nachts wakker maken) en de laatste tijd ben ik ook garnalen (vooral de grote gamba's) steeds meer gaan waarderen. Deze zeevruchtencocktail was echt heerlijk.
Hier het bewijs op de foto:
Naast eten vind ik het ook leuk om nieuwe drankjes uit te proberen. Nu ben ik qua non-alcoholische, dagelijkse drankjes niet heel erg van de afwisseling - ik kom over het algemeen niet verder dan thee (veel thee), water en sporadisch een glas spa&fruit of ijsthee. Ik houd niet van frisdrank en drink heel weinig koffie. Ook op het alcoholische gebied ben ik niet echt van het uitproberen - ik drink voornamelijk wijn en af en toe, op feestjes of met vriendinnen, cocktails. Cocktails vind ik wel leuk om af en toe zelf te maken en wil ik ook wel graag uitproberen. Ik vroeg me al een tijdje af hoe een 'Bloody Mary' zou smaken - ik kon me de combinatie tomatensap/wodka niet echt goed voorstellen.
In Fuengirola, het Zuid-Spaanse plaatsje waar we zaten, bleek een heel leger Engelsen te huizen. Hierdoor waren er aardig wat Engelse Pubs die gerund werden door echte Britten. Het leek me leuk om daar een Bloody Mary uit te proberen. Het resultaat? Mwah. Ik vond het wel lekker, op zich, maar het was me iets te scherp voor een drankje. De eigenaar vroeg mij nog of ik 'medium' of 'spicey' wilde (er gaat Tabasco in), en ik antwoordde 'medium'. Nou, als dit medium was.... Poe! Ik ben niet echt gek op pittig eten, pittige drankjes kan ik nu voortaan ook wel laten staan.
Hier ook het bewijs voor dit doel:
Weer twee doelen afgestreept!
3 oktober 2011
Terug van weggeweest!
Het is de afgelopen tijd wat stil geweest hier - maar met een goede reden: ik was op vakantie! De laatste twee weken van september hebben Jouke en ik doorgebracht in Andalusië (Zuid-Spanje). We hebben heel erg genoten, van het weer (iedere dag 30 graden!), het eten (garnalen, calamares, tapas...), de uitstapjes (Granada, Gibraltar, Malaga, Ronda...) en vooral van het gewoon even-helemaal-weg zijn.
Natuurlijk ben ik mijn DZP tijdens deze vakantie niet vergeten! In Andalusië heb ik vier doelen voltooid, en aan een aantal anderen kunnen werken. Deze blog is even een update van de doelen waarmee ik voortgang heb gemaakt, later deze week volgen blogs over de voltooide doelen (met foto's!).
30. Alle kinderboeken van Roald Dahl in het Engels lezen
Aan het zwembad breng ik mijn tijd het liefst lezend door, zo ook op deze vakantie. Ik heb in Spanje maar liefst 12 boeken gelezen, waaronder twee uit mijn geliefde Roald Dahl - box. Ik had besloten om zijn twee autobiografische boeken mee te nemen: Boy en Going Solo.
Boy gaat over de kindertijd en jeugd van Roald Dahl. Hij beschrijft hoe zijn moeder het, na de dood van zowel zijn vader als zijn oudste zusje, het helemaal alleen moest zien te redden met zeven (7!) kinderen. Hoe ze zich er niet onder liet krijgen, maar gewoon met zeven kinderen + nanny iedere zomer vanuit Groot-Brittannië naar Noorwegen toog om daar vakantie te vieren. Vergeet even niet dat dit gebeurde in de jaren '20 van de vorige eeuw - dit was dus een treinreis - nog een treinreis - een stuk met de boot - nog een stuk met een andere boot.... En dat met al die kinderen en koffers. Het grootste deel van het boek gaat echter over de tijd van Roald op diverse kostscholen in Engeland, in een tijd waarin lichamelijke straffen niet geschuwd werden. Bij sommige delen lopen de rillingen over je rug en heb je vooral veel medelijden met de kleine jongens op de kostscholen. Op andere plaatsen heb ik weer hardop zitten lachen - vooral het deel waarin hij beschrijft hoe het hele gezin in de auto stapt bij de zus die net haar rijbewijs (nouja, ze heeft 3 lessen gehad) heeft gehaald. ('We were probably doing about thirty-five miles an hour when we came suddenly to a sharpish bend in the road. The ancient sister, never having been faced with a situation like this before, shouted 'Help!' and swung the wheel wildly round.'). Het is mooi en ontroerend om te lezen hoe Roald Dahl, ondanks de dingen die hij heeft mee moeten maken, toch duidelijk weet over te brengen dat hij een fijne jeugd heeft gehad.
Going Solo is het vervolg op Boy. Roald Dahl vertrekt voor Shell naar Afrika om daar drie jaar te gaan werken. Halverwege breekt de Tweede Wereldoorlog echter uit en besluit hij bij de RAF te gaan om voor zijn land te vechten (mooi detail overigens: Shell blijft zijn salaris doorbetalen uit respect dat hij soldaat is geworden!). Het eerste deel van Solo beschrijft zijn tijd in Afrika, het tweede deel zijn tijd bij de RAF. Dit boek is serieuzer van toon en heeft bij mij behoorlijk vaak voor afgrijzen gezorgd. Wanneer je leest hoe de jonge soldaten eigenlijk min of meer aan hun lot werden overgelaten, en hoe zij, zonder enige ervaring, naar de gevaarlijkste gebieden werden gestuurd, verbaast het je niet meer dat de Geallieerden in het begin zulke grote verliezen hebben geleden. Daarbij kreeg ik gedurende dit boek (en in mindere mate in Boy ook al) het gevoel dat Roald Dahl een behoorlijk aantal engeltjes op zijn schouder heeft gehad. Het is echt een wonder hoe hij alles heeft overleefd. Gelukkig maar.
34. Minimaal eens per week sporten (103/140).
Ook in Zuid-Spanje hebben we niet stil gezeten. We zijn dan wel niet 'bewust' gaan sporten, maar hebben vele bergen beklommen (om de één of andere reden schijnen wij altijd naar stadjes te willen die bovenop een berg liggen), waarbij we twee keer echt gutsend van het zweet boven zijn gekomen (in Málaga en Ronda). Die twee keer tel ik dan ook mee voor dit doel. Samen met het sporten in de eerste weken van september ben ik daarmee boven de 100 gekomen! Ik verwacht dit doel in de komende twee maanden (in ieder geval nog dit jaar), helemaal af te ronden. Niet dat ik daarna stop met sporten, natuurlijk, maar dan heb ik mijn gemiddelde van eens per week in ieder geval gemakkelijk gehaald. Inmiddels vind ik dat overigens al weinig - ik zit nu standaard rond de 3/4 keer per week.
64. Een fotoalbum maken van elke vakantie
Ik heb nog geen album gemaakt van Spanje (uiteraard), maar ik weet nu wel het totaal aantal albums dat ik moet maken voor dit doel. Ik maak alleen albums van de 'grote' vakanties, en gedurende dit DZP zijn dat:
- 2010: New York
- 2010: Portugal
- 2011: Zuid-Spanje
- 2012: Amerika
Totaal moet ik dus vier albums maken, waarvan ik er al twee heb gemaakt. Die van Spanje ga ik binnenkort in elkaar zetten.
84. Een abonnement op een tijdschrift nemen
Ik heb eigenlijk altijd wel een abonnement op een tijdschrift gehad. Van kind af aan heb ik achtereenvolgens de Bobo, Donald Duck, Taptoe, Tina, Fancy en Cosmopolitan doorlopen - en toen Jouke en ik gingen samenwonen namen we wederom de Donald Duck. Toch wil ik graag weer een abonnement nemen op een 'vrouwenblad', alleen weet ik niet welke. Naar Andalusië had ik drie tijdschriften meegenomen om uit te proberen (deze had ik overigens gekregen, mooi meegenomen). Allereerst Beau Monde - wat een oppervlakkige onzin! Ik werd doodmoe van dit blad. Alleen maar drama over zogenaamde celebrities - hoe zien ze er uit (en o jee, hoe zien ze er uit zonder make-up !), wat doen ze, waar gaan ze heen en waar wonen ze. Niets voor mij, ik heb niets tegen op een beetje showbizz, maar ik wil wel graag wat inhoud in een tijdschrift. Daarom probeerde ik Nouveau. Dat was al beter. Leuke en originele artikelen (ik vond het vooral leuk om een verslag te lezen van twee vrouwen die ritje maken met een luxe trein door heel Noord-Spanje), maar ik geloof dat de doelgroep van dit blad iets ouder is - de meeste verhalen en artikelen waren voor 40+. Ik zou graag iets jonger willen. Dus ook maar weer even de Cosmopolitan geprobeerd. Dit blijf ik een leuk blad vinden, maar ik heb het er gewoon een beetje mee gehad. Ik heb mijn abonnement 1.5 jaar geleden opgezegd, en het blad is nu nog precies hetzelfde. De rubrieken zijn niet veranderd en ik wist precies wat ik kon verwachten. Ook geen optie dus.
Ik ben dus nog niet veel verder gekomen, maar weet nu in ieder geval dat deze drie het niet worden!
1 september 2011
48. Jamie's Amerika
Na mijn verjaardag schreef ik al over het nieuwe kookboek dat ik van een vriendin heb gekregen: Jamie's Amerika. Eerst nog even een klein stukje over het kookboek zelf.
Jamie's Amerika laat zich het best omschrijven als een soort culinaire reis door de Amerikaanse geschiedenis. Het boek is verdeeld in verschillende hoofdstukken, die ieder een bepaald deel van het land laten zien. Zo staan er recepten in van de Navajo-Indianen, van de Cowboys, uit de grote steden en uit het oude Zuiden. Ieder recept wordt vooraf gegaan door een kleine introductie van Jamie - hierin staat bijvoorbeeld beschreven hoe hij dit recept ontdekte, van wie hij het kreeg of wat hij daarbij heeft meegemaakt. Daarnaast staat het boek afgeladen vol met prachtige foto's, zowel van de recepten als van de bijzondere mensen die Jamie Oliver heeft ontmoet tijdens zijn reis door Amerika. Ook ontbreekt hij zelf uiteraard niet op de foto's. ;-)
Als eerste recept hieruit wilde ik graag een echte Amerikaanse klassieker maken: Mac & Cheese. De versie uit het kookboek is 'Killer Mac & Cheese' en is wat meer werk dan de versie-uit-een-pakje. In principe is Mac&Cheese niet meer dan de naam al zegt: macaroni met kaassaus. Nu maak ik zelf zo af en toe 'macaroni met ham&kaas', met ketchup, en ik verwachtte dus eigenlijk net zoiets, maar dan zonder ham. En zonder ketchup.
Het was iets meer werk... De macaroni wordt eerst gekookt, waarbij een tomaten/kaassaus wordt bereid. Dit is behoorlijk wat werk, aangezien je begint met het maken van een 'roux'. Nu had ik eigenlijk geen idee wat dit was, maar google bood gelukkig weer eens uitkomst:
'Roux bestaat uit een mengsel van vet (boter) en bloem, dat wordt gebruikt als basis voor sauzen'
Weten we dat ook weer. Het was inderdaad gewoon het mengen van bloem en boter in de pan, waarna je een soort pasta krijgt op basis waarvan je saus gaat maken. Na het toevoegen van de andere ingrediënten (kruiden, tomaat, kaas e.d.) had ik een lekkere saus. Nu ging de macaroni in de ovenschaal, saus eroverheen en een half uurtje in de oven.
Resultaat:
Ziet er lekker uit toch? Dat was het ook! Toch zal ik het niet snel weer maken. Dit omdat het gerecht wel erg veel moeite kost (ik heb zo'n 1.5 uur in de keuken gestaan) in vergelijking tot het resultaat. Jouke en ik houden allebei meer van een lekkere gevulde pasta. De volgende keer zou ik misschien wel weer zoiets maken, maar dan zou ik wel bijvoorbeeld courgette en champignons toevoegen. Voor lekker&makkelijk hou ik het bij mijn eigen macaroni met ham&kaas. Da's tenminste echt makkelijk.
Jamie's Amerika laat zich het best omschrijven als een soort culinaire reis door de Amerikaanse geschiedenis. Het boek is verdeeld in verschillende hoofdstukken, die ieder een bepaald deel van het land laten zien. Zo staan er recepten in van de Navajo-Indianen, van de Cowboys, uit de grote steden en uit het oude Zuiden. Ieder recept wordt vooraf gegaan door een kleine introductie van Jamie - hierin staat bijvoorbeeld beschreven hoe hij dit recept ontdekte, van wie hij het kreeg of wat hij daarbij heeft meegemaakt. Daarnaast staat het boek afgeladen vol met prachtige foto's, zowel van de recepten als van de bijzondere mensen die Jamie Oliver heeft ontmoet tijdens zijn reis door Amerika. Ook ontbreekt hij zelf uiteraard niet op de foto's. ;-)
Als eerste recept hieruit wilde ik graag een echte Amerikaanse klassieker maken: Mac & Cheese. De versie uit het kookboek is 'Killer Mac & Cheese' en is wat meer werk dan de versie-uit-een-pakje. In principe is Mac&Cheese niet meer dan de naam al zegt: macaroni met kaassaus. Nu maak ik zelf zo af en toe 'macaroni met ham&kaas', met ketchup, en ik verwachtte dus eigenlijk net zoiets, maar dan zonder ham. En zonder ketchup.
Het was iets meer werk... De macaroni wordt eerst gekookt, waarbij een tomaten/kaassaus wordt bereid. Dit is behoorlijk wat werk, aangezien je begint met het maken van een 'roux'. Nu had ik eigenlijk geen idee wat dit was, maar google bood gelukkig weer eens uitkomst:
'Roux bestaat uit een mengsel van vet (boter) en bloem, dat wordt gebruikt als basis voor sauzen'
Weten we dat ook weer. Het was inderdaad gewoon het mengen van bloem en boter in de pan, waarna je een soort pasta krijgt op basis waarvan je saus gaat maken. Na het toevoegen van de andere ingrediënten (kruiden, tomaat, kaas e.d.) had ik een lekkere saus. Nu ging de macaroni in de ovenschaal, saus eroverheen en een half uurtje in de oven.
Resultaat:
Ziet er lekker uit toch? Dat was het ook! Toch zal ik het niet snel weer maken. Dit omdat het gerecht wel erg veel moeite kost (ik heb zo'n 1.5 uur in de keuken gestaan) in vergelijking tot het resultaat. Jouke en ik houden allebei meer van een lekkere gevulde pasta. De volgende keer zou ik misschien wel weer zoiets maken, maar dan zou ik wel bijvoorbeeld courgette en champignons toevoegen. Voor lekker&makkelijk hou ik het bij mijn eigen macaroni met ham&kaas. Da's tenminste echt makkelijk.
30 augustus 2011
15. Eethoek vervangen
Toen Jouke en ik drie jaar geleden gingen samenwonen, hebben we onze hele flat ingericht met een combinatie van Ikea, Leen Bakker en 'o-dit-mag-je-wel-van-ons-overnemen', tweedehands spullen dus. Onze eethoek was daardoor een echt allegaartje: de tafel kregen we van een oud-collega van Jouke, de stoelen waren nog van mijn ouders.
Zowel tafel als stoelen waren in de conditie 'niet-echt-mooi-meer-maar-het-kán-nog' en pasten eigenlijk, tsja, niet bij elkaar. Maarja, als je gaat samenwonen en 80 m2 vol moet zetten met spullen, ben je blij met alles wat je krijgt. We waren er dus gewoon blij mee en de eethoek heeft drie jaar prima dienst gedaan.
Tot vier weken geleden. 6 augustus om precies te zijn - juist, mijn verjaardag.
Overdag kwam familie en ging alles nog goed. Het was gezellig, dingen gingen niet kapot en iedereen ging veilig weer naar huis. Dinja&Richard waren 's middags al gekomen (ivm het feit dat zij nog twee uur terug moesten rijden naar Zeeuws-Vlaanderen) en hielpen dus mee met de voorbereidingen voor het feest 's avonds. We hadden een zomerfeest gepland: iedereen zou dus in bijpassende kleding komen, het balkon werd een strand en we serveerden zomerse hapjes en drankjes. Uiteraard ook cocktails (mojito's en cosmo's), en daar ging het dus mis.
We hadden alle drankjes klaargezet op de eettafel. Ik had van die leuke kant-en-klare cocktailshakers gekocht (just add ice!) en toen alles klaar was, ging ik een drankje inschenken voor Richard. Hij wilde graag een mojito proberen, dus ik pakte de cocktailshaker. De dop bovenop bleek geen dop te zijn, maar slechts een klein kapje. Hierdoor tilde ik de cocktailshaker slechts zo'n 10 cm van de tafel, waarna ik alleen nog het kapje in mijn handen had en de shaker met een werkelijk oorverdovende knal op de eettafel terecht kwam.
Nu had ik er misschien even bij moeten vertellen dat de eettafel bestond uit een glazen plaat op een houten onderstel. Juist, ja. De glazen plaat bestond nu uit één gigantische ster.
We hebben dus op topsnelheid de drankjes verplaatst van tafel naar dressoir, en iedereen bij binnenkomst gewaarschuwd vooral niets op de tafel te zetten en/of er op te gaan dansen.
Rond drie uur 's nachts waren de meeste mensen vertrokken en waren alleen onze vrienden Jeroen&Claudia er nog. Jeroen en Jouke besloten op dat moment, in een, ongetwijfeld door iets teveel alcohol, ingegeven bui van overmoed, 'de glazen plaat wel even naar beneden te brengen'. Ze tilden de grootste stukken eruit, waarna de kleine stukjes op het laminaat stortten, waarna ze allebei schrokken, waarna de grote stukken ook op de grond vielen.
Resultaat? Een hele woonkamer vol glas. Om drie uur 's nachts.
Na hele vuilniszakken vol glas afgevoerd te hebben richting vuilnisbak en de woonkamer meerdere keren grondig gestofzuigd te hebben (wat zullen de buren blij geweest zijn met ons dat weekend...), besloten Jouke en ik dat we misschien maar een nieuwe tafel moesten kopen.
Dit deel van het verhaal was gelukkig wel makkelijk: we vonden eigenlijk binnen een uur bij Leen Bakker een nieuwe eettafel en hebben toen ook maar meteen een nieuwe salontafel, een nieuwe lamp en nieuwe kussens voor op de bank (alweer..) gekocht. De tafel werd na drie dagen geleverd... en dit is m:
Mooi hè? =)
Nu nog nieuwe stoelen en dan is doel #15 voltooid!
Zowel tafel als stoelen waren in de conditie 'niet-echt-mooi-meer-maar-het-kán-nog' en pasten eigenlijk, tsja, niet bij elkaar. Maarja, als je gaat samenwonen en 80 m2 vol moet zetten met spullen, ben je blij met alles wat je krijgt. We waren er dus gewoon blij mee en de eethoek heeft drie jaar prima dienst gedaan.
Tot vier weken geleden. 6 augustus om precies te zijn - juist, mijn verjaardag.
Overdag kwam familie en ging alles nog goed. Het was gezellig, dingen gingen niet kapot en iedereen ging veilig weer naar huis. Dinja&Richard waren 's middags al gekomen (ivm het feit dat zij nog twee uur terug moesten rijden naar Zeeuws-Vlaanderen) en hielpen dus mee met de voorbereidingen voor het feest 's avonds. We hadden een zomerfeest gepland: iedereen zou dus in bijpassende kleding komen, het balkon werd een strand en we serveerden zomerse hapjes en drankjes. Uiteraard ook cocktails (mojito's en cosmo's), en daar ging het dus mis.
We hadden alle drankjes klaargezet op de eettafel. Ik had van die leuke kant-en-klare cocktailshakers gekocht (just add ice!) en toen alles klaar was, ging ik een drankje inschenken voor Richard. Hij wilde graag een mojito proberen, dus ik pakte de cocktailshaker. De dop bovenop bleek geen dop te zijn, maar slechts een klein kapje. Hierdoor tilde ik de cocktailshaker slechts zo'n 10 cm van de tafel, waarna ik alleen nog het kapje in mijn handen had en de shaker met een werkelijk oorverdovende knal op de eettafel terecht kwam.
Nu had ik er misschien even bij moeten vertellen dat de eettafel bestond uit een glazen plaat op een houten onderstel. Juist, ja. De glazen plaat bestond nu uit één gigantische ster.
We hebben dus op topsnelheid de drankjes verplaatst van tafel naar dressoir, en iedereen bij binnenkomst gewaarschuwd vooral niets op de tafel te zetten en/of er op te gaan dansen.
Rond drie uur 's nachts waren de meeste mensen vertrokken en waren alleen onze vrienden Jeroen&Claudia er nog. Jeroen en Jouke besloten op dat moment, in een, ongetwijfeld door iets teveel alcohol, ingegeven bui van overmoed, 'de glazen plaat wel even naar beneden te brengen'. Ze tilden de grootste stukken eruit, waarna de kleine stukjes op het laminaat stortten, waarna ze allebei schrokken, waarna de grote stukken ook op de grond vielen.
Resultaat? Een hele woonkamer vol glas. Om drie uur 's nachts.
Na hele vuilniszakken vol glas afgevoerd te hebben richting vuilnisbak en de woonkamer meerdere keren grondig gestofzuigd te hebben (wat zullen de buren blij geweest zijn met ons dat weekend...), besloten Jouke en ik dat we misschien maar een nieuwe tafel moesten kopen.
Dit deel van het verhaal was gelukkig wel makkelijk: we vonden eigenlijk binnen een uur bij Leen Bakker een nieuwe eettafel en hebben toen ook maar meteen een nieuwe salontafel, een nieuwe lamp en nieuwe kussens voor op de bank (alweer..) gekocht. De tafel werd na drie dagen geleverd... en dit is m:
Mooi hè? =)
Nu nog nieuwe stoelen en dan is doel #15 voltooid!
17 augustus 2011
27. Disney: The Princess & The Frog
Je kent vast wel het sprookjesachtige verhaal van de prinses die een kikker kuste, die toen in een prins veranderde. En ze leefden nog lang en gelukkig, enzo.
Toen Disney besloot dit sprookje te gaan verfilmen, was mijn eerste reactie: 'yay, weer een echte Disney-prinsessenfilm!'. Toen vervolgens bleek dat er een draai aan het oorspronkelijke verhaal werd gegeven door niet de kikker in een prins te laten veranderen, maar de prinses in een kikker, wist ik helemaal zeker dat ik deze film wilde zien.
Het verhaal
Tiana, een hardwerkend meisje in Louisiana, droomt er al haar hele leven van om een eigen restaurant te openen. Het ontbreekt haar echter aan geld. Als ze op een avond aan het werk is op het gemaskerd bal van haar vriendin, wordt ze verrast door een pratende kikker. Hij overtuigt haar ervan hem te zoenen, omdat hij eigenlijk een prins is, maar wanneer ze dat doet, verandert ze zelf ook in een kikker. De twee kikkers gaan samen op zoek naar Mama Odi in de Bayou rond New Orleans, omdat zij hen kan vertellen hoe ze weer mens moeten worden.
Mening
Mijn eerste gedachte bij deze film? 'Swingend!'. Het verhaal speelt zich af in New Orleans, en dat is duidelijk te merken aan de muziek. Jazzy, Bigband, Swing, alles aan deze film schreeuwt 'dansen!'. Dit is ook de eerste Disneyfilm in een aantal jaar die weer aanvoelde als een echte, ouderwetse Disneyklassieker (Rapunzel is dat nog iets meer). Af en toe is de film behoorlijk donker (met name de scenes met de Voodoomeester), en ook in deze Disney kun je, zoals het hoort, weer even een traantje wegpinken als één van de sidecharacters dood gaat.
Kortom: het is misschien niet de beste Disneyfilm ooit, maar met deze film heeft Disney wel aangetoond dat ze nog steeds prima in staat zijn om mooie animatiefilms te maken. Zeker de moeite waard dus!
Toen Disney besloot dit sprookje te gaan verfilmen, was mijn eerste reactie: 'yay, weer een echte Disney-prinsessenfilm!'. Toen vervolgens bleek dat er een draai aan het oorspronkelijke verhaal werd gegeven door niet de kikker in een prins te laten veranderen, maar de prinses in een kikker, wist ik helemaal zeker dat ik deze film wilde zien.
Het verhaal
Tiana, een hardwerkend meisje in Louisiana, droomt er al haar hele leven van om een eigen restaurant te openen. Het ontbreekt haar echter aan geld. Als ze op een avond aan het werk is op het gemaskerd bal van haar vriendin, wordt ze verrast door een pratende kikker. Hij overtuigt haar ervan hem te zoenen, omdat hij eigenlijk een prins is, maar wanneer ze dat doet, verandert ze zelf ook in een kikker. De twee kikkers gaan samen op zoek naar Mama Odi in de Bayou rond New Orleans, omdat zij hen kan vertellen hoe ze weer mens moeten worden.
Mening
Mijn eerste gedachte bij deze film? 'Swingend!'. Het verhaal speelt zich af in New Orleans, en dat is duidelijk te merken aan de muziek. Jazzy, Bigband, Swing, alles aan deze film schreeuwt 'dansen!'. Dit is ook de eerste Disneyfilm in een aantal jaar die weer aanvoelde als een echte, ouderwetse Disneyklassieker (Rapunzel is dat nog iets meer). Af en toe is de film behoorlijk donker (met name de scenes met de Voodoomeester), en ook in deze Disney kun je, zoals het hoort, weer even een traantje wegpinken als één van de sidecharacters dood gaat.
Kortom: het is misschien niet de beste Disneyfilm ooit, maar met deze film heeft Disney wel aangetoond dat ze nog steeds prima in staat zijn om mooie animatiefilms te maken. Zeker de moeite waard dus!
8 augustus 2011
Update !
AKA: Ik leef nog. =P
Ik weet het, ik weet het: ik heb een tijdje niet geblogd. Door alle voorbereidingen (en zenuwen..) voor mijn verjaardag afgelopen weekend had ik er even geen tijd voor. Steeds dacht ik 'morgen..' en voor ik het wist was ik zomaar twee weken verder.
Om de verloren tijd in te halen, hier even een korte update van lopende doelen. De komende weken zal ik uitgebreider bloggen over een paar andere doelen, maar hier even wat kleine updates over doelen waar ik geen blog over vol kan schrijven ;-).
4. Een spaarpot kopen om het gespaarde geld in te doen
Tsja. Wat er al niet gebeurt op een verjaardag... Nadat ik de eettafel had gesloopt (tip: laat geen cocktailshaker uit je handen vallen boven een glazen tafel. gewoon niet doen.) en voordat de kat in een houten schaal met schelpen sprong (die dus allemaal over de wereld vlogen), kreeg ik het ook nog voor elkaar om het leuke spaarpotje te laten vallen. Dus wat heb ik nu? Een Japanse geisha in twee stukken. Prullenbak dus! Dit doel is nog wel steeds behaald natuurlijk (ik heb tenslotte ooit die spaarpot hiervoor gekocht), maar het geld zit nu in een glas van Marilyn Monroe.
34. Minimaal eens per week sporten
Dit doel gaat prima de laatste maanden, als ik zo doorga heb ik dit doel eind 2011 al gehaald (ik ga uit van het gemiddelde). En nu heb ik nog iets voor mijn verjaardag gekregen wat hierbij gaat helpen: dit yogamatje! Als ik thuis yoga deed, stond ik steeds onwijs onhandig op een handdoek of een deken - waardoor ik steeds weggleed. Nu heb ik van Joukes ouders een matje gekregen. Yay!
49. Uit ieder kookboek 2 recepten maken
Dit doel is dan weer moeilijker geworden door mijn verjaardag.. ik heb namelijk een nieuw kookboek, Jamie's Amerika, gekregen van een goede vriendin! Moeilijker betekent echter ook leuker - want wat is dit een mooi en leuk kookboek! Het staat vol met heerlijke recepten, de bijbehorende foto's zijn prachtig en Jamie Oliver heeft bij ieder recept een korte introductie toegevoegd. Het is een soort culinaire geschiedenis van Amerika: er zitten Navajo-recepten tussen, Cowboy-recepten, maar ook recepten uit de grote steden en de zwarte cultuur. Echt een aanrader!
81. Mijn parfumcollectie uitbreiden naar 10 geurtjes
Ook hierbij heeft mijn verjaardag weer een handje geholpen. Van drie vrienden kreeg ik het geurtje 'Lady Million' van Paco Rabanne. Heerlijk! En grappig, want afgelopen kerstmis heb ik Jouke de mannelijke variant hiervan cadeau gegeven. Ik ben met dit doel nu op de helft - ik heb nu dus vijf geurtjes in de kast staan. =)
Ik weet het, ik weet het: ik heb een tijdje niet geblogd. Door alle voorbereidingen (en zenuwen..) voor mijn verjaardag afgelopen weekend had ik er even geen tijd voor. Steeds dacht ik 'morgen..' en voor ik het wist was ik zomaar twee weken verder.
Om de verloren tijd in te halen, hier even een korte update van lopende doelen. De komende weken zal ik uitgebreider bloggen over een paar andere doelen, maar hier even wat kleine updates over doelen waar ik geen blog over vol kan schrijven ;-).
4. Een spaarpot kopen om het gespaarde geld in te doen
Tsja. Wat er al niet gebeurt op een verjaardag... Nadat ik de eettafel had gesloopt (tip: laat geen cocktailshaker uit je handen vallen boven een glazen tafel. gewoon niet doen.) en voordat de kat in een houten schaal met schelpen sprong (die dus allemaal over de wereld vlogen), kreeg ik het ook nog voor elkaar om het leuke spaarpotje te laten vallen. Dus wat heb ik nu? Een Japanse geisha in twee stukken. Prullenbak dus! Dit doel is nog wel steeds behaald natuurlijk (ik heb tenslotte ooit die spaarpot hiervoor gekocht), maar het geld zit nu in een glas van Marilyn Monroe.
34. Minimaal eens per week sporten
Dit doel gaat prima de laatste maanden, als ik zo doorga heb ik dit doel eind 2011 al gehaald (ik ga uit van het gemiddelde). En nu heb ik nog iets voor mijn verjaardag gekregen wat hierbij gaat helpen: dit yogamatje! Als ik thuis yoga deed, stond ik steeds onwijs onhandig op een handdoek of een deken - waardoor ik steeds weggleed. Nu heb ik van Joukes ouders een matje gekregen. Yay!
49. Uit ieder kookboek 2 recepten maken
Dit doel is dan weer moeilijker geworden door mijn verjaardag.. ik heb namelijk een nieuw kookboek, Jamie's Amerika, gekregen van een goede vriendin! Moeilijker betekent echter ook leuker - want wat is dit een mooi en leuk kookboek! Het staat vol met heerlijke recepten, de bijbehorende foto's zijn prachtig en Jamie Oliver heeft bij ieder recept een korte introductie toegevoegd. Het is een soort culinaire geschiedenis van Amerika: er zitten Navajo-recepten tussen, Cowboy-recepten, maar ook recepten uit de grote steden en de zwarte cultuur. Echt een aanrader!
81. Mijn parfumcollectie uitbreiden naar 10 geurtjes
Ook hierbij heeft mijn verjaardag weer een handje geholpen. Van drie vrienden kreeg ik het geurtje 'Lady Million' van Paco Rabanne. Heerlijk! En grappig, want afgelopen kerstmis heb ik Jouke de mannelijke variant hiervan cadeau gegeven. Ik ben met dit doel nu op de helft - ik heb nu dus vijf geurtjes in de kast staan. =)
26 juli 2011
41. Sirsha-Asana
Sinds ik van Hot&Fit yoga (een variant op Bikram Yoga)ben overgestapt naar Power&Mind (ofwel Ashtanga), is er een behoorlijke uitdaging bij gekomen. Ashtanga is een meer actieve en zwaardere vorm van yoga, waar verschillende poses in voorkomen die veel oefening vergen. De grootste uitdaging voor mij is Sirsha-Asana, ofwel The Headstand Pose. In gewoon Nederlands? Inderdaad: 'op je hoofd staan'.
De uiteindelijke pose is deze:
Maar zover ben ik nog lang niet! Je werkt naar deze pose toe via een aantal tussenstappen. De eerste stap werkt als volgt (probeer dit aub niet zonder begeleiding...):
1. Plaats je armen in een hoek van 90 graden op de grond, met je handen plat op de grond.
2. Plaats de bovenkant van je hoofd iets voor je armen op de grond, zodat je tussen je armen door kijkt naar achteren.
Nu sta je ongeveer zo:
3. Plaats je voeten plat op de grond en duw je benen omhoog. Loop nu langzaam richting je armen (snap je 'm nog?!).
4. Plaats één been nu op je arm. Als je stevig staat, je andere been op je andere arm plaatsen.
Helaas kon ik hier geen goede afbeelding van vinden, dus gebruik even je fantasie om te bedenken hoe het er nu uit ziet ;-).
Het heeft mij veel moeite gekost om deze eerste stap te bereiken. Uiteindelijk kwam ik erachter dat ik te weinig gewicht op mijn armen plaatste (ik heb niet zulke sterke armen). Toen ik dat wel deed, stond ik veel steviger en kon ik mijn benen op mijn armen krijgen. Het voelde echt als een overwinning - aangezien het me zo'n 6 lessen heeft gekost om dit onder de knie te krijgen. Ik was helemaal trots en kon zelfs zo'n 10 seconden blijven staan, yay!
De volgende stap is nu om mijn benen in de lucht te tillen en ze daar te houden. O jee... Ervan uitgaande dat ik mijn nek niet breek, zal ik hier weer posten als ik dit kan. =)
De uiteindelijke pose is deze:
Maar zover ben ik nog lang niet! Je werkt naar deze pose toe via een aantal tussenstappen. De eerste stap werkt als volgt (probeer dit aub niet zonder begeleiding...):
1. Plaats je armen in een hoek van 90 graden op de grond, met je handen plat op de grond.
2. Plaats de bovenkant van je hoofd iets voor je armen op de grond, zodat je tussen je armen door kijkt naar achteren.
Nu sta je ongeveer zo:
3. Plaats je voeten plat op de grond en duw je benen omhoog. Loop nu langzaam richting je armen (snap je 'm nog?!).
4. Plaats één been nu op je arm. Als je stevig staat, je andere been op je andere arm plaatsen.
Helaas kon ik hier geen goede afbeelding van vinden, dus gebruik even je fantasie om te bedenken hoe het er nu uit ziet ;-).
Het heeft mij veel moeite gekost om deze eerste stap te bereiken. Uiteindelijk kwam ik erachter dat ik te weinig gewicht op mijn armen plaatste (ik heb niet zulke sterke armen). Toen ik dat wel deed, stond ik veel steviger en kon ik mijn benen op mijn armen krijgen. Het voelde echt als een overwinning - aangezien het me zo'n 6 lessen heeft gekost om dit onder de knie te krijgen. Ik was helemaal trots en kon zelfs zo'n 10 seconden blijven staan, yay!
De volgende stap is nu om mijn benen in de lucht te tillen en ze daar te houden. O jee... Ervan uitgaande dat ik mijn nek niet breek, zal ik hier weer posten als ik dit kan. =)
20 juli 2011
49. Kookboek: Mediterraans!
Twee jaar geleden kreeg ik van Jouke voor Sinterklaas het kookboek 'De complete Mediterrane Keuken'; een zeer uitgebreid kookboek met recepten uit de Griekse, Italiaanse, Spaanse, Franse, Turkse, Noord-Afrikaanse en Midden-Oosterse keuken. Toen ik het boek net had, heb ik er aardig wat dingen uit klaargemaakt, maar nu lag het alweer een tijdje te verstoffen in de kast.
Voor doel 49 wil ik uit ieder kookboek twee recepten maken - reden genoeg dus om dit kookboek weer eens door te gaan spitten. Ik heb aardig wat leuke recepten gevonden, en heb Jouke er afgelopen zaterdag één laten uitkiezen. Hij ging voor Kousa Mihshi Bi Laban, ofwel 'Gevulde courgettes met yoghurtsaus', een recept uit het Midden-Oosten. Laat dit nu net één van de meer tijdrovende recepten zijn...
Vol goede moed begon ik aan het recept. Het bleek niet erg moeilijk, maar wel heel veel werk te zijn. Eerst heb ik de courgettes uitgehold en gevuld met een mengsel van o.a. gehakt, tomaten, pijnboompitten en kruiden. Deze courgettes gingen in de koekenpan, gevuld met bouillon, met een deksel erop, waarin zij in een uur werden klaar gestoomd. Hierbij had ik wel even mijn twijfels (zou het gehakt zo wel gaar worden?!), maar het bleek prima te werken. Het begon me toch lekker te ruiken in de keuken!
Ondertussen maakte ik rijst klaar als bijgerecht, en begon ik aan de yoghurtsaus. Dit was een heerlijke combo van Griekse yoghurt, knoflook en munt - een variant op Tzatziki, eigenlijk.
Uiteindelijk waren de courgettes klaar en kon de yoghurtsaus eroverheen. Dit een beetje mooi op een bordje draperen, en klaar! Al met al heb ik zo'n twee uur in de keuken gestaan - wat wel vrij lang is, maar ook heel leuk! En het resultaat was er ook naar... dit was echt heerlijk! Echt een recept om ook eens te maken wanneer er mensen komen eten. Ik was echt trots!
En natuurlijk een foto voor jullie om je aan te verlekkeren ;-) !
Voor doel 49 wil ik uit ieder kookboek twee recepten maken - reden genoeg dus om dit kookboek weer eens door te gaan spitten. Ik heb aardig wat leuke recepten gevonden, en heb Jouke er afgelopen zaterdag één laten uitkiezen. Hij ging voor Kousa Mihshi Bi Laban, ofwel 'Gevulde courgettes met yoghurtsaus', een recept uit het Midden-Oosten. Laat dit nu net één van de meer tijdrovende recepten zijn...
Vol goede moed begon ik aan het recept. Het bleek niet erg moeilijk, maar wel heel veel werk te zijn. Eerst heb ik de courgettes uitgehold en gevuld met een mengsel van o.a. gehakt, tomaten, pijnboompitten en kruiden. Deze courgettes gingen in de koekenpan, gevuld met bouillon, met een deksel erop, waarin zij in een uur werden klaar gestoomd. Hierbij had ik wel even mijn twijfels (zou het gehakt zo wel gaar worden?!), maar het bleek prima te werken. Het begon me toch lekker te ruiken in de keuken!
Ondertussen maakte ik rijst klaar als bijgerecht, en begon ik aan de yoghurtsaus. Dit was een heerlijke combo van Griekse yoghurt, knoflook en munt - een variant op Tzatziki, eigenlijk.
Uiteindelijk waren de courgettes klaar en kon de yoghurtsaus eroverheen. Dit een beetje mooi op een bordje draperen, en klaar! Al met al heb ik zo'n twee uur in de keuken gestaan - wat wel vrij lang is, maar ook heel leuk! En het resultaat was er ook naar... dit was echt heerlijk! Echt een recept om ook eens te maken wanneer er mensen komen eten. Ik was echt trots!
En natuurlijk een foto voor jullie om je aan te verlekkeren ;-) !
18 juli 2011
Bioscoop #11: Harry Potter 7.2
De kans is groot dat je ergens de afgelopen weken wel een keer 'It all ends... July 13th' of 'Your childhood ends on July 13th' hebt gehoord. Je moet ook wel echt onder een héle grote steen (op de bodem van het midden van de Atlantische oceaan, met binnen een straal van 1000 km geen menselijk contact) hebben geleefd om nu nog niet te weten waar ik het over heb. Voor de zekerheid: uiteraard bedoel ik hier de áller, állerlaatste film van Harry Potter.
Toen vier jaar geleden het áller, állerlaatste boek uit de Harry Potter - serie uitkwam ('Harry Potter and the Deathly Hallows'), was dat natuurlijk eigenlijk al het einde. Toch hadden we toen nog meerdede films om naar uit te kijken, waardoor de heerlijke saga toch nog niet echt helemaal over was. Nu, met de laatste film, is dat echter wel het geval. Er is wat Harry betreft, niets meer om naar uit te kijken - geen boek én geen film.
Ik heb alle boeken gelezen (meerdere malen) en heb ook iedere film in de bioscoop gezien. Deel 7.1 (de eerste helft van het laatste boek) heb ik met Jouke gezien in de nachtpremière, en dat was zo'n leuke ervaring dat we besloten nu ook deel 7.2 in de nachtpremière te gaan bekijken. Bioscoop Arcaplex in Spijkenisse zette een mini-marathon op touw: om 21:00 deel 7.1, waarna om 00:01 deel 7.2 zou volgen. Leuk!
Na een kleine valse start (we dachten dat 7.1 om 21:30 zou beginnen, waardoor we dus de eerste 10 minuten hebben gemist..) genoten we afgelopen dinsdag 12 juli 's avonds van deel 7.1 Wederom vonden we deze film heerlijk - en de beste film tot dan toe. Om 23:30 was er pauze tot 00:00, waar we even gebruik van maakten door popcorn te halen, een rondje te lopen (toch wel een lange zit..) en een 3D-bril te halen.
En toen, om 00:01, begon deel 7.2. Wat een verschil met 7.1! Waar het eerste deel heel goed de wanhoop en het niet-weten van de zoektocht van Harry, Ron en Hermelien liet zien, was 7.2 juist de beladen met actie, precies zoals in het boek. Het verhaal ging in een razend tempo en volgde het boek vrijwel precies. Het enige nadeel vond ik, dat er in het eindgevecht voornamelijk de nadruk werd gelegd op de 'persoonlijke' vetes: Molly Weasley vs. Bellatrix Lestrange, Prof. MacGonagall vs. Prof. Snape en natuurlijk Harry vs. Voldemort. Het was leuk geweest om ook een gevecht te zien tussen de 'gewone' tovenaars en heksen, een soort pief-paf-poef met lichtflitsen en toverstokken, zeg maar. Overigens vond ik ook de hele epiloog nogal overbodig, maar dat vond ik in het boek ook al niet echt leuk. Maar dit zijn maar details - de film in zijn geheel was gewoon super.
Een waardig einde van de serie. =)
Toen vier jaar geleden het áller, állerlaatste boek uit de Harry Potter - serie uitkwam ('Harry Potter and the Deathly Hallows'), was dat natuurlijk eigenlijk al het einde. Toch hadden we toen nog meerdede films om naar uit te kijken, waardoor de heerlijke saga toch nog niet echt helemaal over was. Nu, met de laatste film, is dat echter wel het geval. Er is wat Harry betreft, niets meer om naar uit te kijken - geen boek én geen film.
Ik heb alle boeken gelezen (meerdere malen) en heb ook iedere film in de bioscoop gezien. Deel 7.1 (de eerste helft van het laatste boek) heb ik met Jouke gezien in de nachtpremière, en dat was zo'n leuke ervaring dat we besloten nu ook deel 7.2 in de nachtpremière te gaan bekijken. Bioscoop Arcaplex in Spijkenisse zette een mini-marathon op touw: om 21:00 deel 7.1, waarna om 00:01 deel 7.2 zou volgen. Leuk!
Na een kleine valse start (we dachten dat 7.1 om 21:30 zou beginnen, waardoor we dus de eerste 10 minuten hebben gemist..) genoten we afgelopen dinsdag 12 juli 's avonds van deel 7.1 Wederom vonden we deze film heerlijk - en de beste film tot dan toe. Om 23:30 was er pauze tot 00:00, waar we even gebruik van maakten door popcorn te halen, een rondje te lopen (toch wel een lange zit..) en een 3D-bril te halen.
En toen, om 00:01, begon deel 7.2. Wat een verschil met 7.1! Waar het eerste deel heel goed de wanhoop en het niet-weten van de zoektocht van Harry, Ron en Hermelien liet zien, was 7.2 juist de beladen met actie, precies zoals in het boek. Het verhaal ging in een razend tempo en volgde het boek vrijwel precies. Het enige nadeel vond ik, dat er in het eindgevecht voornamelijk de nadruk werd gelegd op de 'persoonlijke' vetes: Molly Weasley vs. Bellatrix Lestrange, Prof. MacGonagall vs. Prof. Snape en natuurlijk Harry vs. Voldemort. Het was leuk geweest om ook een gevecht te zien tussen de 'gewone' tovenaars en heksen, een soort pief-paf-poef met lichtflitsen en toverstokken, zeg maar. Overigens vond ik ook de hele epiloog nogal overbodig, maar dat vond ik in het boek ook al niet echt leuk. Maar dit zijn maar details - de film in zijn geheel was gewoon super.
Een waardig einde van de serie. =)
14 juli 2011
49. Kookboek: Antipasti #2
Al eerder blogde ik over dit superleuke kookboek. Afgelopen zondag besloot ik hieruit weer een gerechtje te gaan maken.
Prosciutto met Rucola
Dit gerecht valt in de categorie 'makkelijk, maar o zo lekker!'. Zorg ervoor dat je lekkere, verse ingrediënten in huis hebt, dan kan dit recept niet mis gaan. Je maakt een hele simpele dressing (citroensap, olijfolie, peper en zout) voor door de rucola. Dit laat je even staan, waarna je de prosciutto leuk neerlegt op een bord, en de klaargemaakte rucola er heel schattig overheen drapeert. En... klaar!
Wij hebben dit gegeten met lekkere provençaalse aardappeltjes erbij, en komkommersalade (er moet nog wel iets groens bij, anders wordt het voedingscentrum weer boos..).
Foto? Foto!
En het was heerlijk! Dit is een blijvertje =).
Prosciutto met Rucola
Dit gerecht valt in de categorie 'makkelijk, maar o zo lekker!'. Zorg ervoor dat je lekkere, verse ingrediënten in huis hebt, dan kan dit recept niet mis gaan. Je maakt een hele simpele dressing (citroensap, olijfolie, peper en zout) voor door de rucola. Dit laat je even staan, waarna je de prosciutto leuk neerlegt op een bord, en de klaargemaakte rucola er heel schattig overheen drapeert. En... klaar!
Wij hebben dit gegeten met lekkere provençaalse aardappeltjes erbij, en komkommersalade (er moet nog wel iets groens bij, anders wordt het voedingscentrum weer boos..).
Foto? Foto!
En het was heerlijk! Dit is een blijvertje =).
10 juli 2011
30. The Twits
Nee, dit is geen vreemde verbastering van 'twitter' of 'tweets'. Deze blog gaat over iets heel anders, namelijk het boek 'The Twits' van Roald Dahl.
Dit was nummer 7 van de 15 kinderboeken van Roald Dahl. Ik koos voor dit boek naar aanleiding van de poll die ik hier hield. Ik geloof dat ik dit boek ooit wel eens heb gelezen (in het Nederlands heet het boek 'De Griezels') maar ik kon me het verhaal niet meer herinneren.
In het kort
Het verhaal draait om mr. en mrs. Twit, twee lelijke, gemene, vieze mensen. Ze zijn niet alleen lelijk van buiten, maar vooral ook van binnen. Ze houden vier apen in een kooitje in de tuin, met als doel het eerste 'upside down monkey circus' te beginnen. De apen moeten dus iedere dag uren op hun hoofd staan. Op een dag zijn de dieren het zat en besluiten de Twits een lesje te leren, met behulp van de Roly-Poly Bird.
En dit is wat ik ervan vond:
Een leuk boek. Niet Roald Dahl's beste boek (tot nu toe heb ik het meest genoten van Charlie and the Chocolate Factory en The BFG), maar wel weer een echt leuk boek met grappige vondsten. In dit kinderboek kwam de voorkeur van Roald Dahl voor zwarte komedie / griezelhumor duidelijk weer naar voren. De beschrijving van de baard van mr. Twit en alles wat daar in blijft hangen, geeft je de rillingen - geen boek om te lezen tijdens het eten!
Ook geven de weetjes achterin het boek weer wat leuke achtergrondinformatie. Roald Dahl had een hekel aan baarden - hij dacht dat deze puur dienden om iets te verbergen. Deze afkeer heeft hij duidelijk verwerkt in dit boek.
Kortom, 'The Twits' is wederom een leuk kinderboek - maar het is niet de beste.
* Mocht je wél twitteren en geïnteresseerd zijn in mijn tweets, volg me dan met de knop hier rechts! =)
Dit was nummer 7 van de 15 kinderboeken van Roald Dahl. Ik koos voor dit boek naar aanleiding van de poll die ik hier hield. Ik geloof dat ik dit boek ooit wel eens heb gelezen (in het Nederlands heet het boek 'De Griezels') maar ik kon me het verhaal niet meer herinneren.
In het kort
Het verhaal draait om mr. en mrs. Twit, twee lelijke, gemene, vieze mensen. Ze zijn niet alleen lelijk van buiten, maar vooral ook van binnen. Ze houden vier apen in een kooitje in de tuin, met als doel het eerste 'upside down monkey circus' te beginnen. De apen moeten dus iedere dag uren op hun hoofd staan. Op een dag zijn de dieren het zat en besluiten de Twits een lesje te leren, met behulp van de Roly-Poly Bird.
En dit is wat ik ervan vond:
Een leuk boek. Niet Roald Dahl's beste boek (tot nu toe heb ik het meest genoten van Charlie and the Chocolate Factory en The BFG), maar wel weer een echt leuk boek met grappige vondsten. In dit kinderboek kwam de voorkeur van Roald Dahl voor zwarte komedie / griezelhumor duidelijk weer naar voren. De beschrijving van de baard van mr. Twit en alles wat daar in blijft hangen, geeft je de rillingen - geen boek om te lezen tijdens het eten!
Ook geven de weetjes achterin het boek weer wat leuke achtergrondinformatie. Roald Dahl had een hekel aan baarden - hij dacht dat deze puur dienden om iets te verbergen. Deze afkeer heeft hij duidelijk verwerkt in dit boek.
Kortom, 'The Twits' is wederom een leuk kinderboek - maar het is niet de beste.
* Mocht je wél twitteren en geïnteresseerd zijn in mijn tweets, volg me dan met de knop hier rechts! =)
7 juli 2011
31. #1 He asked for more!
Deze quote herken je waarschijnlijk wel. Je kunt dit zinnetje kennen van een boek, film, toneelstuk, musical... zelfs van een disneyfilm! Deze quote komt namelijk uit het boek 'Oliver Twist', het jongetje dat het aandurfde om om meer te vragen.
Het Boek
Uit een poll hier op de site kwam naar voren dat mijn eerste Engelstalige Dickens toch echt wel Oliver Twist moest zijn - zijn meest beroemde werk. Ik had het boek nog nooit gelezen, ook niet in het Nederlands. Behalve de Disneyversie (Oliver&Co) had ik zelfs de film nog nooit gezien, dus ik ging er behoorlijk blanco in. Mijn enige kennis van dit boek was eigenlijk dat Dickens het heeft geschreven als een soort aanklacht tegen de Engelse maatschappij in de jaren 1830-1850 - een tijd waarin het leven met name voor de armeren erg slecht was.
Het verhaal begint écht bij het begin: bij de geboorte van Oliver. Zijn moeder sterft bij de bevalling; waar zijn vader is, weet niemand. Hij groeit op in het armenhuis, waar honger, kou en mishandeling aan de orde van de dag zijn. Als Oliver op een dag de euvele moed heeft om na zijn portie avondeten om méér te vragen (zie de quote hierboven), wordt besloten hem uit werken te sturen bij een begrafenisondernemer. Ook hier houdt Oliver het niet lang vol, waarna hij besluit naar Londen te vertrekken - op zoek naar een beter leven. Daar komt hij echter terecht bij het echte 'lowlife': criminelen, prostituées en de geheimzinnige figuur Monks. Hier moet hij sterk in zijn schoenen staan om zijn onschuld te behouden. Gelukkig ontmoet Oliver ook mensen die wél het beste met hem voorhebben. Gedurende het verhaal kom je er niet alleen achter hoe het Oliver vergaat, maar worden ook de geheimen rond zijn geboorte steeds verder onthuld.
Mening
Ondanks dat het een behoorlijk pittig boek is om te lezen in het Engels (hoewel ik ook al van meerdere mensen heb gehoord dat het ook in het Nederlands nog knap lastig is), is het goed te volgen en kon ik echt van 'Oliver Twist' genieten. In het eerste deel van het boek had ik vooral heel veel medelijden met de kleine Oliver, later kreeg ik bewondering voor zijn doorzettingsvermogen. Ook werd ik steeds nieuwsgieriger naar 'Monks' en naar zijn afkomst. Bovendien heb ik ontzettend genoten van het af en toe werkelijk prachtige Engels - sommige stukjes heb ik twee keer gelezen, alleen maar omdat ik ze zo mooi geschreven vond. Tenslotte heb ik vol afschuw gelezen hoe de toestand was in de werk- en armenhuizen in die tijd. Gelukkig zijn er nu veel betere sociale voorzieningen, hopelijk mede dankzij de kleine Oliver, die om meer durfde te vragen en uiteindelijk ook meer kreeg.
Het Boek
Uit een poll hier op de site kwam naar voren dat mijn eerste Engelstalige Dickens toch echt wel Oliver Twist moest zijn - zijn meest beroemde werk. Ik had het boek nog nooit gelezen, ook niet in het Nederlands. Behalve de Disneyversie (Oliver&Co) had ik zelfs de film nog nooit gezien, dus ik ging er behoorlijk blanco in. Mijn enige kennis van dit boek was eigenlijk dat Dickens het heeft geschreven als een soort aanklacht tegen de Engelse maatschappij in de jaren 1830-1850 - een tijd waarin het leven met name voor de armeren erg slecht was.
Het verhaal begint écht bij het begin: bij de geboorte van Oliver. Zijn moeder sterft bij de bevalling; waar zijn vader is, weet niemand. Hij groeit op in het armenhuis, waar honger, kou en mishandeling aan de orde van de dag zijn. Als Oliver op een dag de euvele moed heeft om na zijn portie avondeten om méér te vragen (zie de quote hierboven), wordt besloten hem uit werken te sturen bij een begrafenisondernemer. Ook hier houdt Oliver het niet lang vol, waarna hij besluit naar Londen te vertrekken - op zoek naar een beter leven. Daar komt hij echter terecht bij het echte 'lowlife': criminelen, prostituées en de geheimzinnige figuur Monks. Hier moet hij sterk in zijn schoenen staan om zijn onschuld te behouden. Gelukkig ontmoet Oliver ook mensen die wél het beste met hem voorhebben. Gedurende het verhaal kom je er niet alleen achter hoe het Oliver vergaat, maar worden ook de geheimen rond zijn geboorte steeds verder onthuld.
Mening
Ondanks dat het een behoorlijk pittig boek is om te lezen in het Engels (hoewel ik ook al van meerdere mensen heb gehoord dat het ook in het Nederlands nog knap lastig is), is het goed te volgen en kon ik echt van 'Oliver Twist' genieten. In het eerste deel van het boek had ik vooral heel veel medelijden met de kleine Oliver, later kreeg ik bewondering voor zijn doorzettingsvermogen. Ook werd ik steeds nieuwsgieriger naar 'Monks' en naar zijn afkomst. Bovendien heb ik ontzettend genoten van het af en toe werkelijk prachtige Engels - sommige stukjes heb ik twee keer gelezen, alleen maar omdat ik ze zo mooi geschreven vond. Tenslotte heb ik vol afschuw gelezen hoe de toestand was in de werk- en armenhuizen in die tijd. Gelukkig zijn er nu veel betere sociale voorzieningen, hopelijk mede dankzij de kleine Oliver, die om meer durfde te vragen en uiteindelijk ook meer kreeg.
5 juli 2011
88. Fotohokje
Doel 88: Foto's maken met Jouke in een fotohokje
Waarom dit doel?
Het leek me altijd leuk om eens met z'n tweeën een fotohokje in te duiken en foto's te maken. Echt zoiets dat je altijd ziet gebeuren in (Amerikaanse) films en tv-series (de leukste? Mark Greene & Susan Lewis in E.R.). Ik heb weleens zulke hokjes zien staan, maar had het nog nooit uitgeprobeerd.
Hoe ging het?
Ergens in januari (yep, ik ben ietwat laat met het bloggen over dit doel - de reden volgt nog...) was ik met Jouke weer eens op Zuidplein in Rotterdam. We aten even iets bij La Place (noodles met gamba's: aanrader!) en Jouke wees mij plotseling door het raam op een fotohokje. Die kans konden we natuurlijk niet laten lopen, dus wij, met al onze aankopen, het hokje ingedoken.
Nu begint dat al vrij oncomfortabel. Uiteraard zijn die hokjes niet bedoeld voor twee personen, dus er is maar één stoel. (Wat er overigens verder in die hokjes gebeurt - daar moet je maar gewoon niet aan denken...). Vervolgens bedachten we ons dat het misschien toch handiger was geweest om dit te doen als we niet beladen met een prullenbak van 1.5 meter (het was spannend shoppen, I tell ya) dit waren gaan uitproberen. Maar goed, na enig gewriemel wisten we ons voor de camera te plaatsen. En toen begon het pas écht...
Na een uitgebreide uitleg over het proces door een gecomputeriseerde stem waren ons drie dingen opgevallen:
A. We kregen niet, heel leuk, 4 verschillende foto's, maar 4 dezelfde
B. Het 'mens' dat ons vanuit het apparaat toesprak had een redelijk spraakgebrek - ze bleek niet meer dan 10 woorden per minuut te kunnen zeggen
C. We kregen drie pogingen om een leuke foto te maken
Inmiddels waren we aardig melig, maar we probeerden ons in te houden om zo een leuke foto te kunnen krijgen. We konden via het scherm aangeven wanneer we klaar waren voor de foto. Dus, wat doet een normaal mens dan? Juist, klaarzitten met een mooie glimlach, in een leuke houding, zodat de foto gemaakt kan worden. Zo ook wij. En we klikten op 'klaar'. Toen, tegen alle verwachtingen in, werd er géén foto gemaakt. Nee, er werd eerst nog afgeteld...! Door dat slome mens. Waarbij wij dus weer in de lach schoten.
Het ging ongeveer zo:
Mens: Klaar?
Jouke&Laura: *Krampachtig houding bewaren en lachen*
Mens: Echt klaar?
Jouke en Laura: *Proberen, tevergeefs, lachen in te houden*
Mens: Ok, dan ga ik nu aftellen.
Jouke en Laura: *Kijken elkaar verbijsterd aan*
Mens: 3.
Jouke en Laura: *Schieten nu echt onbedaarlijk in de lach*
Mens: 2.
Jouke en Laura: *Al lachend: 'Ssst. Nou ophouden, de foto komt zo!' *
Mens: 1.
Jouke en Laura: *Haaaahahahahahahahahahaha. Stop nou! Haahahahahahaaaaaaahahaha. Hou op met lachen! Haaaaaahahaha. Ja, zo gaat dit niet hoor. Hahahahahahaaaaaaa! Wat een stom mens in die kast zeg. Hahaha!*
Mens: De foto wordt nu gemaakt.
Jouke en Laura: *Hahaha!*
*FLITS*. (Dit ging dus zo bij iedere poging.)
Je mag zelf beoordelen of dit een geslaagde manier is van foto's maken.
(Oja, de reden voor deze late blog? Ik was de foto's dus kwijtgeraakt. Ze bleken ergens, heel logisch, in een boek te zitten. Vorige week pas teruggevonden, vandaar deze blog nu pas.)
Waarom dit doel?
Het leek me altijd leuk om eens met z'n tweeën een fotohokje in te duiken en foto's te maken. Echt zoiets dat je altijd ziet gebeuren in (Amerikaanse) films en tv-series (de leukste? Mark Greene & Susan Lewis in E.R.). Ik heb weleens zulke hokjes zien staan, maar had het nog nooit uitgeprobeerd.
Hoe ging het?
Ergens in januari (yep, ik ben ietwat laat met het bloggen over dit doel - de reden volgt nog...) was ik met Jouke weer eens op Zuidplein in Rotterdam. We aten even iets bij La Place (noodles met gamba's: aanrader!) en Jouke wees mij plotseling door het raam op een fotohokje. Die kans konden we natuurlijk niet laten lopen, dus wij, met al onze aankopen, het hokje ingedoken.
Nu begint dat al vrij oncomfortabel. Uiteraard zijn die hokjes niet bedoeld voor twee personen, dus er is maar één stoel. (Wat er overigens verder in die hokjes gebeurt - daar moet je maar gewoon niet aan denken...). Vervolgens bedachten we ons dat het misschien toch handiger was geweest om dit te doen als we niet beladen met een prullenbak van 1.5 meter (het was spannend shoppen, I tell ya) dit waren gaan uitproberen. Maar goed, na enig gewriemel wisten we ons voor de camera te plaatsen. En toen begon het pas écht...
Na een uitgebreide uitleg over het proces door een gecomputeriseerde stem waren ons drie dingen opgevallen:
A. We kregen niet, heel leuk, 4 verschillende foto's, maar 4 dezelfde
B. Het 'mens' dat ons vanuit het apparaat toesprak had een redelijk spraakgebrek - ze bleek niet meer dan 10 woorden per minuut te kunnen zeggen
C. We kregen drie pogingen om een leuke foto te maken
Inmiddels waren we aardig melig, maar we probeerden ons in te houden om zo een leuke foto te kunnen krijgen. We konden via het scherm aangeven wanneer we klaar waren voor de foto. Dus, wat doet een normaal mens dan? Juist, klaarzitten met een mooie glimlach, in een leuke houding, zodat de foto gemaakt kan worden. Zo ook wij. En we klikten op 'klaar'. Toen, tegen alle verwachtingen in, werd er géén foto gemaakt. Nee, er werd eerst nog afgeteld...! Door dat slome mens. Waarbij wij dus weer in de lach schoten.
Het ging ongeveer zo:
Mens: Klaar?
Jouke&Laura: *Krampachtig houding bewaren en lachen*
Mens: Echt klaar?
Jouke en Laura: *Proberen, tevergeefs, lachen in te houden*
Mens: Ok, dan ga ik nu aftellen.
Jouke en Laura: *Kijken elkaar verbijsterd aan*
Mens: 3.
Jouke en Laura: *Schieten nu echt onbedaarlijk in de lach*
Mens: 2.
Jouke en Laura: *Al lachend: 'Ssst. Nou ophouden, de foto komt zo!' *
Mens: 1.
Jouke en Laura: *Haaaahahahahahahahahahaha. Stop nou! Haahahahahahaaaaaaahahaha. Hou op met lachen! Haaaaaahahaha. Ja, zo gaat dit niet hoor. Hahahahahahaaaaaaa! Wat een stom mens in die kast zeg. Hahaha!*
Mens: De foto wordt nu gemaakt.
Jouke en Laura: *Hahaha!*
*FLITS*. (Dit ging dus zo bij iedere poging.)
Je mag zelf beoordelen of dit een geslaagde manier is van foto's maken.
(Oja, de reden voor deze late blog? Ik was de foto's dus kwijtgeraakt. Ze bleken ergens, heel logisch, in een boek te zitten. Vorige week pas teruggevonden, vandaar deze blog nu pas.)
19 juni 2011
#95 voltooid!
Yay, weer eens een doel voltooid! Ik heb doel 95 behaald: minimaal 5 keer bloed doneren.
Bloeddonor
Het doneren van bloed is een wat minder bekende vorm van donor-zijn dan het aangeven of je na je dood al dan niet orgaandonor wilt zijn. Deze laatste vorm is een veelbesproken punt in de media en veel mensen hebben hier ook wel eens over nagedacht en hun keuze vastgelegd in de vorm van een donorcodicil. Ik wist al vroeg dat ik graag orgaandonor wilde zijn en heb die keuze dan ook direct doorgegeven na mijn 18e verjaardag.
Een andere manier van doneren is het zijn van bloeddonor. Dit is eigenlijk een iets minder nare vorm, aangezien je niet eerst dood hoeft te gaan (win-win situatie, als je het mij vraagt...!) maar al bij leven iets voor een ander kunt doen. Ook dit wilde ik al een tijdje gaan doen, toen ik mij er zo'n twee jaar geleden voor inschreef.
Procedure
Aan het geven van bloed zijn behoorlijk wat eisen verbonden. Als vrouw mag je niet vaker dan 3 keer per jaar bloed geven (als man geloof ik 5 keer) en bovendien moet je bloeddruk en Hb-waarde steeds in orde zijn. Daarnaast moet je voorafgaand aan je eerste donatie uitgebreid medisch gekeurd worden - je mag uiteraard geen besmettelijke ziekte meedragen. Het was bij mij nog even afwachten of mijn Hb-waarde wel in orde zou zijn - mijn moeder heeft namelijk ook meerdere keren geprobeerd bloeddonor te worden, maar haar waarde was steeds te laag. Ook ik heb in het verleden regelmatig tegen een ijzertekort aangezeten, waardoor ik er in eerste instantie helemaal niet van overtuigd was dat ik bloed zou kunnen doneren. Gelukkig kwam ik prima door de medische keuring heen, bleek ik geen vreemde inheemse ziekte te hebben en was ook mijn Hb-waarde, zij het op het randje, in orde.
Bloed geven
In november 2009 heb ik voor het eerst bloed gegeven. Alles bij elkaar duurt een donatie zo'n 1 tot 1.5 uur, afhankelijk van de drukte bij de bloedbank. Voorafgaand aan iedere donatie moet je een vragenlijst invullen (met vragen over o.a. gebruikte medicijnen en reizen naar het buitenland) en wordt je Hb-waarde en bloeddruk gecontroleerd. Wanneer dat allemaal is goedgekeurd, vindt het daadwerkelijke geven van bloed plaats. Per keer wordt er 0.5 liter bloed afgenomen, in ongeveer een kwartier tijd. Dit is best wel heftig, vandaar dat altijd wordt aangeraden om van te voren genoeg te drinken (het is tenslotte ook 0.5 liter vocht!) en om daarna even rustig te blijven zitten en nog iets te eten en te drinken. Het is per persoon verschillend of je er daarna nog last van hebt - ik voel me altijd nog wel even wat flauw en ben wat sneller moe dan normaal. Meestal voel ik me na een goede nachtrust weer gewoon goed, maar sommige mensen hebben er langer last van, of juist helemaal niet.
Juni 2011
Vorige week kreeg ik weer een oproep om bloed te komen geven. Afgelopen vrijdag ben ik geweest - en dit was de vijfde keer dat ik bloed heb gegeven! Niet alleen was dit voor mij een mijlpaal (mijn doel is immers behaald), ook de bloedbank erkent de 5e keer: ik mocht een klein presentje uitkiezen uit categorie A. Categorie A is voor de vijfde, tiende en twintigste keer doneren (Vaker doneren is categorie B of zelfs C). Ik koos... een kleine pelikaan (het logo van Sanquin, de bloedbank)! Hierbij een foto, issie niet leuk?!
Overigens betekent het behalen van doel 95 natuurlijk niet dat ik nu stop met bloedgeven. Ik blijf het belangrijk vinden - wat is nu die drie keer per jaar 1.5 uur moeite voor misschien wel een mensenleven?!
Mocht je meer informatie willen over Sanquin en het geven van bloed, dan kun je kijken op http://www.sanquin.nl/ .
Bloeddonor
Het doneren van bloed is een wat minder bekende vorm van donor-zijn dan het aangeven of je na je dood al dan niet orgaandonor wilt zijn. Deze laatste vorm is een veelbesproken punt in de media en veel mensen hebben hier ook wel eens over nagedacht en hun keuze vastgelegd in de vorm van een donorcodicil. Ik wist al vroeg dat ik graag orgaandonor wilde zijn en heb die keuze dan ook direct doorgegeven na mijn 18e verjaardag.
Een andere manier van doneren is het zijn van bloeddonor. Dit is eigenlijk een iets minder nare vorm, aangezien je niet eerst dood hoeft te gaan (win-win situatie, als je het mij vraagt...!) maar al bij leven iets voor een ander kunt doen. Ook dit wilde ik al een tijdje gaan doen, toen ik mij er zo'n twee jaar geleden voor inschreef.
Procedure
Aan het geven van bloed zijn behoorlijk wat eisen verbonden. Als vrouw mag je niet vaker dan 3 keer per jaar bloed geven (als man geloof ik 5 keer) en bovendien moet je bloeddruk en Hb-waarde steeds in orde zijn. Daarnaast moet je voorafgaand aan je eerste donatie uitgebreid medisch gekeurd worden - je mag uiteraard geen besmettelijke ziekte meedragen. Het was bij mij nog even afwachten of mijn Hb-waarde wel in orde zou zijn - mijn moeder heeft namelijk ook meerdere keren geprobeerd bloeddonor te worden, maar haar waarde was steeds te laag. Ook ik heb in het verleden regelmatig tegen een ijzertekort aangezeten, waardoor ik er in eerste instantie helemaal niet van overtuigd was dat ik bloed zou kunnen doneren. Gelukkig kwam ik prima door de medische keuring heen, bleek ik geen vreemde inheemse ziekte te hebben en was ook mijn Hb-waarde, zij het op het randje, in orde.
Bloed geven
In november 2009 heb ik voor het eerst bloed gegeven. Alles bij elkaar duurt een donatie zo'n 1 tot 1.5 uur, afhankelijk van de drukte bij de bloedbank. Voorafgaand aan iedere donatie moet je een vragenlijst invullen (met vragen over o.a. gebruikte medicijnen en reizen naar het buitenland) en wordt je Hb-waarde en bloeddruk gecontroleerd. Wanneer dat allemaal is goedgekeurd, vindt het daadwerkelijke geven van bloed plaats. Per keer wordt er 0.5 liter bloed afgenomen, in ongeveer een kwartier tijd. Dit is best wel heftig, vandaar dat altijd wordt aangeraden om van te voren genoeg te drinken (het is tenslotte ook 0.5 liter vocht!) en om daarna even rustig te blijven zitten en nog iets te eten en te drinken. Het is per persoon verschillend of je er daarna nog last van hebt - ik voel me altijd nog wel even wat flauw en ben wat sneller moe dan normaal. Meestal voel ik me na een goede nachtrust weer gewoon goed, maar sommige mensen hebben er langer last van, of juist helemaal niet.
Juni 2011
Vorige week kreeg ik weer een oproep om bloed te komen geven. Afgelopen vrijdag ben ik geweest - en dit was de vijfde keer dat ik bloed heb gegeven! Niet alleen was dit voor mij een mijlpaal (mijn doel is immers behaald), ook de bloedbank erkent de 5e keer: ik mocht een klein presentje uitkiezen uit categorie A. Categorie A is voor de vijfde, tiende en twintigste keer doneren (Vaker doneren is categorie B of zelfs C). Ik koos... een kleine pelikaan (het logo van Sanquin, de bloedbank)! Hierbij een foto, issie niet leuk?!
Overigens betekent het behalen van doel 95 natuurlijk niet dat ik nu stop met bloedgeven. Ik blijf het belangrijk vinden - wat is nu die drie keer per jaar 1.5 uur moeite voor misschien wel een mensenleven?!
Mocht je meer informatie willen over Sanquin en het geven van bloed, dan kun je kijken op http://www.sanquin.nl/ .
13 juni 2011
#100: Freerice.com
Al een tijdje ben ik bezig om voor doel 100 op Freerice.com 10.000 graankorrels te verzamelen. Inmiddels is het weleens tijd voor een blogje over deze website.
www.freerice.com
De website freerice.com is een initiatief van het Verenigde Naties World Food Programme met twee doelen. Ze werken hard om wereldwijd voor gratis onderwijs te zorgen, en proberen het hongerprobleem te verkleinen door rijst te doneren aan mensen die dat nodig hebben. Door op freerice.com vragen te beantwoorden kun je meewerken aan dit laatste doel: voor iedere goed beantwoorde vraag gaan er 10 rijstkorrels naar dit project.
Ja maar, wat voor vragen dan?!
Freerice.com werkt met kennisvragen in verschillende categorieën. Ik dacht zelf eigenlijk altijd dat er alleen vragen waren over het Engelse vocabulaire, maar kwam er onlangs achter dat er allerlei verschillende onderwerpen zijn. Zo kun je vragen krijgen in de categorie 'wiskunde' (erg makkelijk), 'Engels' (vocabulaire of grammatica), 'Kunst' (erg moeilijk), 'Aardrijkskunde' (o.a. 'hoofdsteden', leuk!) en 'Scheikunde' (niet te doen). De vragen worden moeilijker naarmate je langer speelt en het is leuk om te ontdekken hoe goed je nu echt ergens in bent.
Voortgang van doel #100
Inmiddels heb ik 3140 graankorrels gedoneerd en ben ik dus op ruim 30% van dit doel. Nu ik echter heb ontdekt dat er vragen zijn in andere categorieën (ik zie nu ineens dat er ook het onderdeel 'literatuur' is, dat ga ik zo proberen!), denk ik dat ik dit doel snel voltooid heb. Dat betekent overigens niet dat ik er dan mee ga stoppen - ik vind het tenslotte toch al leuk om mijn kennis op de proef te stellen; en dat wordt alleen maar meer als je er ook nog een goed doel mee steunt. Doen dus!
www.freerice.com
De website freerice.com is een initiatief van het Verenigde Naties World Food Programme met twee doelen. Ze werken hard om wereldwijd voor gratis onderwijs te zorgen, en proberen het hongerprobleem te verkleinen door rijst te doneren aan mensen die dat nodig hebben. Door op freerice.com vragen te beantwoorden kun je meewerken aan dit laatste doel: voor iedere goed beantwoorde vraag gaan er 10 rijstkorrels naar dit project.
Ja maar, wat voor vragen dan?!
Freerice.com werkt met kennisvragen in verschillende categorieën. Ik dacht zelf eigenlijk altijd dat er alleen vragen waren over het Engelse vocabulaire, maar kwam er onlangs achter dat er allerlei verschillende onderwerpen zijn. Zo kun je vragen krijgen in de categorie 'wiskunde' (erg makkelijk), 'Engels' (vocabulaire of grammatica), 'Kunst' (erg moeilijk), 'Aardrijkskunde' (o.a. 'hoofdsteden', leuk!) en 'Scheikunde' (niet te doen). De vragen worden moeilijker naarmate je langer speelt en het is leuk om te ontdekken hoe goed je nu echt ergens in bent.
Voortgang van doel #100
Inmiddels heb ik 3140 graankorrels gedoneerd en ben ik dus op ruim 30% van dit doel. Nu ik echter heb ontdekt dat er vragen zijn in andere categorieën (ik zie nu ineens dat er ook het onderdeel 'literatuur' is, dat ga ik zo proberen!), denk ik dat ik dit doel snel voltooid heb. Dat betekent overigens niet dat ik er dan mee ga stoppen - ik vind het tenslotte toch al leuk om mijn kennis op de proef te stellen; en dat wordt alleen maar meer als je er ook nog een goed doel mee steunt. Doen dus!
9 juni 2011
Bioscoop #10: Water for Elephants
Een film waar ik direct heen wilde zodra ik de trailer zag: Water for Elephants. De originele setting, een circus, sprak me aan, evenals de romantische, burlesque-achtige sfeer van de film. Toen mijn zusje mij vroeg om hierheen te gaan, hoefde ik dan ook niet lang na te denken. Hier mijn verslag.
Water for Elephants
Jacob (Robert Pattinson, voor de Twilight-fans: leuke naam...!) is in het Amerika van 1933 een student diergeneeskunde die na de dood van zijn ouders besluit met zijn studie te stoppen. Door toeval komt hij terecht in een circusgezelschap, waar hij vanwege zijn kennis van dieren kan blijven werken. Jacob raakt bevriend met Marlena (Reese Witherspoon), de vrouw van de wrede circusdirecteur August. De vriendschap verdiept zich wanneer het circus olifant Rosie aankoopt, en Jacob Marlena moet helpen bij het leren omgaan met dit dier.
Hoewel de film in eerste instantie redelijk traag begint, word je langzaamaan steeds meer meegezogen in het verhaal. De omgeving van het circus lijkt op het eerste gezicht een romantische plek vol creatieve mensen, maar blijkt, wanneer Jacob er dieper bij betrokken raakt, allesbehalve dat. Circusdirecteur August blijkt helemaal niet de joviale man te zijn die hij lijkt, maar een wrede uitbuiter die zowel misbruik maakt van zijn personeel als de dieren in het circus. Deze mishandeling zorgt er voor dat je af en toe geschokt naar het scherm zit te kijken en maar hoopt dat dit nooit echt gebeurd is.
Het acteerwerk van de hoofdrolspelers is prima, maar een nadeel is dat Robert Pattinson en Reese Witherspoon geen chemie lijken te hebben. Uiteraard is de bedoeling dat de kijker begrijpt waarom zij verliefd op elkaar worden, maar feit is dat Marlena en August zich veel meer tot elkaar aangetrokken lijken te voelen dan Jacob en Marlena. Dat is jammer, want het doet afbreuk aan de kwaliteit van de film.
Gelukkig maakt het eind van het verhaal veel goed. Aan het begin van de film wordt al een lijntje uitgegooid ('The Benzini Brothers didn't make it to the end of 1933...'), en je blijft je afvragen waarom - iets waar je uiteraard pas achterkomt tijdens de grande finale. Een finale die zowel huiveringwekkend als ontroerend is, en die je zelfs een traantje kan laten wegpinken.
Conclusie: 'Water for Elephants' is zeker een aanrader, maar was misschien nog beter geweest met andere hoofdrolspelers. Nét dat beetje extra chemie had van deze goede film een geweldige film kunnen maken.
Water for Elephants
Jacob (Robert Pattinson, voor de Twilight-fans: leuke naam...!) is in het Amerika van 1933 een student diergeneeskunde die na de dood van zijn ouders besluit met zijn studie te stoppen. Door toeval komt hij terecht in een circusgezelschap, waar hij vanwege zijn kennis van dieren kan blijven werken. Jacob raakt bevriend met Marlena (Reese Witherspoon), de vrouw van de wrede circusdirecteur August. De vriendschap verdiept zich wanneer het circus olifant Rosie aankoopt, en Jacob Marlena moet helpen bij het leren omgaan met dit dier.
Het acteerwerk van de hoofdrolspelers is prima, maar een nadeel is dat Robert Pattinson en Reese Witherspoon geen chemie lijken te hebben. Uiteraard is de bedoeling dat de kijker begrijpt waarom zij verliefd op elkaar worden, maar feit is dat Marlena en August zich veel meer tot elkaar aangetrokken lijken te voelen dan Jacob en Marlena. Dat is jammer, want het doet afbreuk aan de kwaliteit van de film.
Gelukkig maakt het eind van het verhaal veel goed. Aan het begin van de film wordt al een lijntje uitgegooid ('The Benzini Brothers didn't make it to the end of 1933...'), en je blijft je afvragen waarom - iets waar je uiteraard pas achterkomt tijdens de grande finale. Een finale die zowel huiveringwekkend als ontroerend is, en die je zelfs een traantje kan laten wegpinken.
Conclusie: 'Water for Elephants' is zeker een aanrader, maar was misschien nog beter geweest met andere hoofdrolspelers. Nét dat beetje extra chemie had van deze goede film een geweldige film kunnen maken.
8 juni 2011
Een DZP in een DZP
Op dit moment heb ik 31 doelen gehaald, in 464 dagen. Je hoeft geen genie te zijn om te begrijpen dat ik in dit tempo nooit alle 101 doelen binnen de 1001 dagen ga halen. Nu zijn er wel veel doelen die ik nog niet gehaald kán hebben (bijvoorbeeld 'elke maand een Disneyfilm kijken'), maar toch loop ik wel een beetje achter.
Gelukkig is inmiddels mijn favoriete periode van het jaar aangebroken: het warme deel met de vele vakanties en vrije dagen. Op 30 juni ben ik klaar met mijn stage en ook zijn dan als het goed is al mijn mastervakken (bijna) afgerond. Daarna hoef ik dus alleen nog 'maar' mijn scriptie te schrijven. Vooral het einde van stage gaat ervoor zorgen dat ik meer tijd over heb - tijd die ik dus onder meer aan dit project kan besteden! Vandaar dat ik besloten heb mezelf een extra deadline te geven. Ik wil, wanneer de zomer is afgelopen, minimaal 10 doelen hebben afgerond.
Deadline
Op 30 september 2011 (op die dag komen Jouke en ik terug van vakantie, vandaar deze datum) wil ik 41 doelen afgerond hebben. Dat betekent dus dat ik nu nog 114 dagen heb om 10 doelen te behalen. Op 30 september heb ik dan, als dit lukt, 41 doelen behaald in 578 dagen - dat brengt me een stuk verder op schema!
Welke doelen?
Ik heb 10 doelen geselecteerd die mogelijk haalbaar zijn binnen deze termijn. Dit mini DZP is uiteraard ook gehaald als ik 10 andere doelen heb gehaald, maar deze lijken me het meest praktisch.
Het lijstje:
13. Minimaal 3 planten in huis hebben
20. Het balkon opfleuren
33. 'Le Petit Prince' lezen in het Frans
39. Een maand lang geen enkele keer de lift nemen
43. Alle burgers van MacDonalds proberen
46. Een Bloody Mary drinken
61. Op het strand de zon zien opgaan
Via weheartit.com
67. Een pretpark in Duitsland bezoeken
71. Een concentratiekamp bezoeken
95. Minimaal vijf keer bloed gedoneerd hebben
Naast de doelen die ik op 30 september gehaald wil hebben, wil ik met vijf doelen die op dit moment in progress zijn, op de helft komen. De doelen die ik hiervoor heb uitgekozen:
30. Alle kinderboeken van Roald Dahl in het Engels lezen (nu 6/15, dan 9/15)
45. Tien verschillende taarten bakken (nu 4/10, dan 5/10)
49. Uit elk kookboek twee recepten maken (nu 4/20, dan 10/20)
57. Alle Knorr wereldgerechten proberen (nu 10/25, dan 13/25)
81. Mijn parfumcollectie uitbreiden naar 10 geurtjes (nu 4/10, dan 5/10)
Met deze 15 geselecteerde doelen heb ik de komende drie maanden een duidelijke focus. As always, I'll keep you posted!
Gelukkig is inmiddels mijn favoriete periode van het jaar aangebroken: het warme deel met de vele vakanties en vrije dagen. Op 30 juni ben ik klaar met mijn stage en ook zijn dan als het goed is al mijn mastervakken (bijna) afgerond. Daarna hoef ik dus alleen nog 'maar' mijn scriptie te schrijven. Vooral het einde van stage gaat ervoor zorgen dat ik meer tijd over heb - tijd die ik dus onder meer aan dit project kan besteden! Vandaar dat ik besloten heb mezelf een extra deadline te geven. Ik wil, wanneer de zomer is afgelopen, minimaal 10 doelen hebben afgerond.
Deadline
Op 30 september 2011 (op die dag komen Jouke en ik terug van vakantie, vandaar deze datum) wil ik 41 doelen afgerond hebben. Dat betekent dus dat ik nu nog 114 dagen heb om 10 doelen te behalen. Op 30 september heb ik dan, als dit lukt, 41 doelen behaald in 578 dagen - dat brengt me een stuk verder op schema!
Welke doelen?
Ik heb 10 doelen geselecteerd die mogelijk haalbaar zijn binnen deze termijn. Dit mini DZP is uiteraard ook gehaald als ik 10 andere doelen heb gehaald, maar deze lijken me het meest praktisch.
Het lijstje:
13. Minimaal 3 planten in huis hebben
20. Het balkon opfleuren
33. 'Le Petit Prince' lezen in het Frans
39. Een maand lang geen enkele keer de lift nemen
43. Alle burgers van MacDonalds proberen
46. Een Bloody Mary drinken
61. Op het strand de zon zien opgaan
67. Een pretpark in Duitsland bezoeken
71. Een concentratiekamp bezoeken
95. Minimaal vijf keer bloed gedoneerd hebben
Naast de doelen die ik op 30 september gehaald wil hebben, wil ik met vijf doelen die op dit moment in progress zijn, op de helft komen. De doelen die ik hiervoor heb uitgekozen:
30. Alle kinderboeken van Roald Dahl in het Engels lezen (nu 6/15, dan 9/15)
45. Tien verschillende taarten bakken (nu 4/10, dan 5/10)
49. Uit elk kookboek twee recepten maken (nu 4/20, dan 10/20)
57. Alle Knorr wereldgerechten proberen (nu 10/25, dan 13/25)
81. Mijn parfumcollectie uitbreiden naar 10 geurtjes (nu 4/10, dan 5/10)
Met deze 15 geselecteerde doelen heb ik de komende drie maanden een duidelijke focus. As always, I'll keep you posted!
7 juni 2011
Terug van weggeweest - & Wereldgerechten =)
Mijn tripje naar Londen vorige week was heel geslaagd. Ik had het echt even nodig om eruit te zijn en het was heel leuk om een paar dagen in het centrum van een wereldstad te vertoeven. Naast de typisch toeristische dingen (de Tower, London Eye, Buckingham Palace) hebben we ook wat meer bijzondere uitstapjes gemaakt: we zijn naar Hampton Court Palace geweest (waar Henry VIII woonde met elk van zijn 6 vrouwen) en hebben op West End de musical Les Misérables gezien. Leuk weekje gehad dus!
Nu weer terug naar waar het op deze blog om draait: de doelen. Ik heb de afgelopen tijd weer twee nieuwe wereldgerechten gemaakt voor doel 57, waarmee het totaal aantal gemaakte gerechten nu op 10 van de 25 ligt.
Surinaamse Roti
Dit gerecht heb ik zó lang geleden gemaakt, dat ik eigenlijk niet eens meer weet of het lekker was (waarschijnlijk wel, als het niet te eten was had ik het wel onthouden...). Ik weet alleen nog dat het, wederom, erg weinig was om met drie personen van te eten. Hier in ieder geval nog een foto.
Chinese Kantonese Kip
Dit gerecht heb ik enkele weken geleden samen met mijn oppaskind, Milan, gemaakt. Ik vond de basis (chinese eiernoedels) lekker, evenals de kip-met-saus. Minder vond ik echter het feit dat er een Chinees groentepakket in ging. Ik ben nooit zo'n fan van kant-en-klare groentepakketten - liever snij ik zelf verse groenten, en maak ik er mijn eigen combinatie van. In die pakketten gaat alles naar elkaar smaken. Met enige aanpassing (dus eigen groenten ipv een pakket) zou ik dit gerecht nog wel eens willen proberen, dan bevalt het vast beter.
PS. Ik heb de poll even opnieuw aangezet, aangezien ik gedurende de looptijd geen blogs heb gepost. Als je al had gestemd, graag nog eens stemmen dan =).
Nu weer terug naar waar het op deze blog om draait: de doelen. Ik heb de afgelopen tijd weer twee nieuwe wereldgerechten gemaakt voor doel 57, waarmee het totaal aantal gemaakte gerechten nu op 10 van de 25 ligt.
Surinaamse Roti
Dit gerecht heb ik zó lang geleden gemaakt, dat ik eigenlijk niet eens meer weet of het lekker was (waarschijnlijk wel, als het niet te eten was had ik het wel onthouden...). Ik weet alleen nog dat het, wederom, erg weinig was om met drie personen van te eten. Hier in ieder geval nog een foto.
Chinese Kantonese Kip
Dit gerecht heb ik enkele weken geleden samen met mijn oppaskind, Milan, gemaakt. Ik vond de basis (chinese eiernoedels) lekker, evenals de kip-met-saus. Minder vond ik echter het feit dat er een Chinees groentepakket in ging. Ik ben nooit zo'n fan van kant-en-klare groentepakketten - liever snij ik zelf verse groenten, en maak ik er mijn eigen combinatie van. In die pakketten gaat alles naar elkaar smaken. Met enige aanpassing (dus eigen groenten ipv een pakket) zou ik dit gerecht nog wel eens willen proberen, dan bevalt het vast beter.
PS. Ik heb de poll even opnieuw aangezet, aangezien ik gedurende de looptijd geen blogs heb gepost. Als je al had gestemd, graag nog eens stemmen dan =).
29 mei 2011
Londen!
Vanmiddag vlieg ik naar Londen voor een stedentripje van een paar dagen. Donderdag ben ik terug, maar tot die tijd dus even geen updates hier.
Tot dan! =)
Tot dan! =)
24 mei 2011
64. Fotoalbums!
Voor doel 64 is het de bedoeling dat ik een fotoalbum maak van iedere vakantie. Als je nu denkt dat ik hierbij ouderwets aan het knippen & plakken sla, dan heb je het mooi mis =P.
Ik ben niet zo vreselijk creatief (tenminste, niet als het op het echte knutselwerk aankomt) en ik ben dus ook niet echt fan van fotoalbums maken. Gelukkig heeft de huidige techniek van digitale fotografie hier een uitkomst voor gevonden: kant en klare fotoalbums! Je hoeft alleen maar een programmaatje te downloaden, je foto's erin te slepen, een achtergrond te kiezen en hopla, een fotoalbum.
De eerlijkheid gebiedt mij wel te zeggen dat het niet helemáál zo makkelijk is als ik het nu schets. Je moet tenslotte eerst wel even je foto's uitzoeken (en wij hadden zo'n 400 foto's van de vakantie in Portugal, het is dus wel even flink schiften). Daarna ga je aan het puzzelen met het digitale fotoprogramma, dat uiteraard niet volledig meewerkt. Sommige foto's worden te groot, te klein, te rechthoekig, uitgerekt of worden gewoon in het geheel niet in het album opgenomen. Met wat tijd en moeite zijn deze problemen echter wel op te lossen (hoewel er in een vorige fotoalbum toch een foutje in is geslopen: mijn ouders bleken in New York van de ene op de andere minuut plotseling 40 kilo aangekomen te zijn, en dan vooral in de breedte =P).
Voor dit doel wil ik dus van iedere vakantie een fotoalbum maken. Nu doe ik dit al een tijdje, ik heb dan inmiddels ook albums van Jouke en mij in Italië, Egypte, Normandië, New York en Portugal. Wat is nu het probleem? De tijd! En dan wel de tijd waarop ik die albums uiteindelijk maak - gemiddeld zo'n twee weken voor we alweer op vakantie gaan. In de volgende zomer dus, inderdaad. Afgelopen maand heb ik het album gemaakt van onze vakantie in Portugal (augustus 2010), de maand hiervoor het album van New York (juni 2010). Je ziet dat ik niet zo heel snel ben, maar ach, beter laat dan nooit. Hier in ieder geval het resultaat.
Tijdens DZP komen er in ieder geval nog twee albums bij: één van onze zomervakantie dit jaar (naar Andalusië, Zuid-Spanje), en één van onze geplande rondreis door de VS volgend jaar. Dat laatste album wordt waarschijnlijk een maatje groter =).
PS. De enquête is inmiddels weer gesloten. De uitslag? Gevulde paddenstoelen met spek en spinazie! Die ga ik binnenkort maken, een blogje volgt. =) Ik ga volgende week ook beginnen in 'Oliver Twist', de uitslag van de vorige poll. Komt mooi uit, aangezien ik dan in Londen ben, heel toepasselijk dus!
Ik ben niet zo vreselijk creatief (tenminste, niet als het op het echte knutselwerk aankomt) en ik ben dus ook niet echt fan van fotoalbums maken. Gelukkig heeft de huidige techniek van digitale fotografie hier een uitkomst voor gevonden: kant en klare fotoalbums! Je hoeft alleen maar een programmaatje te downloaden, je foto's erin te slepen, een achtergrond te kiezen en hopla, een fotoalbum.
De eerlijkheid gebiedt mij wel te zeggen dat het niet helemáál zo makkelijk is als ik het nu schets. Je moet tenslotte eerst wel even je foto's uitzoeken (en wij hadden zo'n 400 foto's van de vakantie in Portugal, het is dus wel even flink schiften). Daarna ga je aan het puzzelen met het digitale fotoprogramma, dat uiteraard niet volledig meewerkt. Sommige foto's worden te groot, te klein, te rechthoekig, uitgerekt of worden gewoon in het geheel niet in het album opgenomen. Met wat tijd en moeite zijn deze problemen echter wel op te lossen (hoewel er in een vorige fotoalbum toch een foutje in is geslopen: mijn ouders bleken in New York van de ene op de andere minuut plotseling 40 kilo aangekomen te zijn, en dan vooral in de breedte =P).
Voor dit doel wil ik dus van iedere vakantie een fotoalbum maken. Nu doe ik dit al een tijdje, ik heb dan inmiddels ook albums van Jouke en mij in Italië, Egypte, Normandië, New York en Portugal. Wat is nu het probleem? De tijd! En dan wel de tijd waarop ik die albums uiteindelijk maak - gemiddeld zo'n twee weken voor we alweer op vakantie gaan. In de volgende zomer dus, inderdaad. Afgelopen maand heb ik het album gemaakt van onze vakantie in Portugal (augustus 2010), de maand hiervoor het album van New York (juni 2010). Je ziet dat ik niet zo heel snel ben, maar ach, beter laat dan nooit. Hier in ieder geval het resultaat.
Tijdens DZP komen er in ieder geval nog twee albums bij: één van onze zomervakantie dit jaar (naar Andalusië, Zuid-Spanje), en één van onze geplande rondreis door de VS volgend jaar. Dat laatste album wordt waarschijnlijk een maatje groter =).
PS. De enquête is inmiddels weer gesloten. De uitslag? Gevulde paddenstoelen met spek en spinazie! Die ga ik binnenkort maken, een blogje volgt. =) Ik ga volgende week ook beginnen in 'Oliver Twist', de uitslag van de vorige poll. Komt mooi uit, aangezien ik dan in Londen ben, heel toepasselijk dus!
22 mei 2011
Stem & Kies!
Even een klein oproepje: mijn zusje Vivian is op www.blogaholics.nl genomineerd voor 'Blog van de maand Juni'. Bij deze het verzoek op haar te stemmen =).
Ook kun je nog even op mijn poll (zie rechts) stemmen, om mee te beslissen over het volgende recept dat ik zal gaan bereiden.
Deze week kun je verder onder meer blogs verwachten over:
- Twee nieuwe wereldgerechten (rara, welke?!)
- De film 'Water for Elephants'
- Het maken van fotoalbums
Bedankt voor je stem en stay tuned! =)
Ook kun je nog even op mijn poll (zie rechts) stemmen, om mee te beslissen over het volgende recept dat ik zal gaan bereiden.
Deze week kun je verder onder meer blogs verwachten over:
- Twee nieuwe wereldgerechten (rara, welke?!)
- De film 'Water for Elephants'
- Het maken van fotoalbums
Bedankt voor je stem en stay tuned! =)
19 mei 2011
34. Eens (of meer dan eens!) per week sporten
Ik ben nooit gek geweest op sport. Het enige wat ik altijd leuk heb gevonden, is dansen - op alle mogelijke manieren. Ik ben op mijn vierde begonnen met klassiek ballet, en uiteindelijk via jazzballet, jazzdance, hiphop, streetdance en clipdance bij stijldansen terecht gekomen. Ik ben daar mee opgehouden op mijn 21ste, en sindsdien heb ik niet meer gedanst (behalve met uitgaan dan, natuurlijk!).
Ook heb ik sindsdien geen sport meer gevonden waar ik echt plezier aan beleefde. Ik heb wel veel geprobeerd: fitness (brr.), badminton (best leuk, tot mijn zwakke pols het niet meer aankon), squash (heel leuk, maar weer die pols..), hardlopen (doe ik nog steeds, half met plezier, half omdat-het-zo-gezond-is) en de laatste maanden ook zwemmen. Dit laatste vind ik gelukkig wél leuk, hoewel het me wel moeite kostte om in de toch al koude winter dat nog koudere bad in te springen. Met andere woorden: ik heb wel steeds gesport, maar meer omdat ik het belangrijk vind om te bewegen, dan echt omdat ik het leuk vind.
Tot afgelopen november. Ik wilde al een tijdje eens Yoga/Pilates proberen. In 2010 heb ik een tijdje BodyBalance gevolgd (een combinatie van yoga, pilates en tai chi), wat ik erg leuk vond, maar wat helaas qua tijd niet goed meer uitkwam. Ook heb ik een keer een gewone yogaklas bezocht, maar de hoeveelheid in slaap vallende bejaarden schrok me daar behoorlijk af. Ik was dus eigenlijk nog steeds op zoek naar een fatsoenlijke yogastudio, enigszins in de buurt. Ik had geluk: in november werd NjoYoga geopend, gewoon hier in Spijkenisse. Ik ben zo'n beetje tijdens de opening ervan al lid geworden en vind het heerlijk. Al eerder schreef ik hoe ik van de lessen Hot&Fit genoot. Op dit moment volg ik geen Hot&Fit (dat ben ik van plan in de winter weer te gaan doen, heerlijk die warmte!), maar Power&Mind, een verkorte vorm van Ashtanga Yoga. Op dit moment heb ik meer aan Power&Mind, omdat de focus daar meer ligt op het krachtiger worden en het echt verbeteren van de poses. Het geeft iets meer uitdaging.
Sun Salutation
Helaas is het zo dat het voor mij te duur is om vaker dan eens per week naar de studio te gaan. Ik zou heel graag 2/3 keer per week gaan, maar dat gaat financieel gezien gewoon niet. Toch wil ik graag vaker mijn yoga oefenen, en ben toen op het idee gekomen om thuis te oefenen. Ik ben even gaan rondsurfen op www.bol.com en vond toen dit sportprogramma voor Wii. Aangezien de reviews goed waren, besloot ik het eens te proberen. Ik heb tenslotte al een balance board (gekregen bij Wii Fit)en ik was benieuwd of ik hier iets aan zou hebben.
En het antwoord is ja! Het is zelfs een heel prettige methode. Het is wel even wennen om poses (deels) uit te voeren op het Balance Board, maar buiten dat gaat het eigenlijk precies zoals in de studio. In plaats van een lerares die je fysiek helpt om beter in de houding te komen, heb ik nu een lerares op het scherm die roept dat ik mijn gewicht naar rechts moet verplaatsen, of dat ik even rust moet nemen. Ik kan mijn eigen programma samenstellen en naar doelen toewerken (mijn eerste doel: mijn billen/benen-gebied met 20% verbeteren). Ook kan ik specifieke poses oefenen, uitdagingen aangaan (gisteren geprobeerd: 3 minuten links in Tree Pose, en 3 minuten rechts in Tree Pose - zere armen...!) en meditatieprogramma's doorlopen. Het is een heel uitgebreide methode om thuis je Yoga te verbeteren. Het is natuurlijk geen vervanging van een 'echte' les, maar het is zeker een nuttige bijdrage.
Verder heb ik inmiddels ook de eerste echte positieve gevolgen van Yoga ontdekt. Ik ben nog nooit eerder zo gespierd geweest (mijn buik lijkt wel een baksteen - mijn zusje wil er steeds op slaan :P) en krijg veel complimentjes (iemand op de uni, die ik al een paar maanden niet had gezien, riep toen ze me zag zelfs: 'omg, je ziet er echt SUPER uit!'). Daardoor voel ik me ook weer iets zelfverzekerder - ik kijk zelfs uit naar de eerste bikinidagen! Natuurlijk zijn er nog steeds veel dingen die ik wil verbeteren/veranderen, maar ik werk er aan, en meer kan ik niet doen.
via weheartit.com
Nu weer terug naar het doel: sinds het begin van mijn DZP zit ik op dit moment op exact eens per week sporten (ik heb afgelopen zomervakantie wat minder gesport, waardoor ik eerst wat achter liep en dit dus de afgelopen tijd in heb moeten halen). De komende tijd gaat dit alleen maar meer worden- ik maak me geen zorgen over dit doel, dit gaat me lukken!
Ook heb ik sindsdien geen sport meer gevonden waar ik echt plezier aan beleefde. Ik heb wel veel geprobeerd: fitness (brr.), badminton (best leuk, tot mijn zwakke pols het niet meer aankon), squash (heel leuk, maar weer die pols..), hardlopen (doe ik nog steeds, half met plezier, half omdat-het-zo-gezond-is) en de laatste maanden ook zwemmen. Dit laatste vind ik gelukkig wél leuk, hoewel het me wel moeite kostte om in de toch al koude winter dat nog koudere bad in te springen. Met andere woorden: ik heb wel steeds gesport, maar meer omdat ik het belangrijk vind om te bewegen, dan echt omdat ik het leuk vind.
Tot afgelopen november. Ik wilde al een tijdje eens Yoga/Pilates proberen. In 2010 heb ik een tijdje BodyBalance gevolgd (een combinatie van yoga, pilates en tai chi), wat ik erg leuk vond, maar wat helaas qua tijd niet goed meer uitkwam. Ook heb ik een keer een gewone yogaklas bezocht, maar de hoeveelheid in slaap vallende bejaarden schrok me daar behoorlijk af. Ik was dus eigenlijk nog steeds op zoek naar een fatsoenlijke yogastudio, enigszins in de buurt. Ik had geluk: in november werd NjoYoga geopend, gewoon hier in Spijkenisse. Ik ben zo'n beetje tijdens de opening ervan al lid geworden en vind het heerlijk. Al eerder schreef ik hoe ik van de lessen Hot&Fit genoot. Op dit moment volg ik geen Hot&Fit (dat ben ik van plan in de winter weer te gaan doen, heerlijk die warmte!), maar Power&Mind, een verkorte vorm van Ashtanga Yoga. Op dit moment heb ik meer aan Power&Mind, omdat de focus daar meer ligt op het krachtiger worden en het echt verbeteren van de poses. Het geeft iets meer uitdaging.
Helaas is het zo dat het voor mij te duur is om vaker dan eens per week naar de studio te gaan. Ik zou heel graag 2/3 keer per week gaan, maar dat gaat financieel gezien gewoon niet. Toch wil ik graag vaker mijn yoga oefenen, en ben toen op het idee gekomen om thuis te oefenen. Ik ben even gaan rondsurfen op www.bol.com en vond toen dit sportprogramma voor Wii. Aangezien de reviews goed waren, besloot ik het eens te proberen. Ik heb tenslotte al een balance board (gekregen bij Wii Fit)en ik was benieuwd of ik hier iets aan zou hebben.
En het antwoord is ja! Het is zelfs een heel prettige methode. Het is wel even wennen om poses (deels) uit te voeren op het Balance Board, maar buiten dat gaat het eigenlijk precies zoals in de studio. In plaats van een lerares die je fysiek helpt om beter in de houding te komen, heb ik nu een lerares op het scherm die roept dat ik mijn gewicht naar rechts moet verplaatsen, of dat ik even rust moet nemen. Ik kan mijn eigen programma samenstellen en naar doelen toewerken (mijn eerste doel: mijn billen/benen-gebied met 20% verbeteren). Ook kan ik specifieke poses oefenen, uitdagingen aangaan (gisteren geprobeerd: 3 minuten links in Tree Pose, en 3 minuten rechts in Tree Pose - zere armen...!) en meditatieprogramma's doorlopen. Het is een heel uitgebreide methode om thuis je Yoga te verbeteren. Het is natuurlijk geen vervanging van een 'echte' les, maar het is zeker een nuttige bijdrage.
Verder heb ik inmiddels ook de eerste echte positieve gevolgen van Yoga ontdekt. Ik ben nog nooit eerder zo gespierd geweest (mijn buik lijkt wel een baksteen - mijn zusje wil er steeds op slaan :P) en krijg veel complimentjes (iemand op de uni, die ik al een paar maanden niet had gezien, riep toen ze me zag zelfs: 'omg, je ziet er echt SUPER uit!'). Daardoor voel ik me ook weer iets zelfverzekerder - ik kijk zelfs uit naar de eerste bikinidagen! Natuurlijk zijn er nog steeds veel dingen die ik wil verbeteren/veranderen, maar ik werk er aan, en meer kan ik niet doen.
Nu weer terug naar het doel: sinds het begin van mijn DZP zit ik op dit moment op exact eens per week sporten (ik heb afgelopen zomervakantie wat minder gesport, waardoor ik eerst wat achter liep en dit dus de afgelopen tijd in heb moeten halen). De komende tijd gaat dit alleen maar meer worden- ik maak me geen zorgen over dit doel, dit gaat me lukken!
15 mei 2011
Doel 9: Mijn Master halen
Nu het alweer mei is en het studiejaar op zijn einde begint te lopen, vond ik het tijd voor een update van doel 9: het behalen van een Master's degree in Educational Studies.
Het afgelopen studiejaar ben ik bezig geweest om aan de eisen te voldoen van deze master. Het volgende heb ik al behaald:
- De cursus 'Practices of Empirical Research' (afgerond met een 7.5)
- De cursus 'Learning, Cognition & The Brain' (afgerond met een 8.5)
Van het volgende wacht ik nog op de uitslag:
- De cursus 'Professional Learning & Development' (al een 8.5 binnen, maar ik wacht nog op de uitslag van het tentamen)
Ervan uitgaande dat ik dit vak ook heb behaald, hebben deze vakken gezorgd voor 15 ECTS, van de 60. Op dit moment ben ik ook nog bezig met de laatste cursus van dit jaar ('Mentoring & Coaching'), met het afronden van een praktijkproject ('Curriculum-Based Measurement') en met de eindfase van mijn stage (nog maar 5 weken, gaat onwijs snel!). Samen zijn deze onderdelen nog 25 ECTS waard.
Ik wil deze onderdelen afgerond hebben rond eind juni. Op dat moment zou ik dan 40 ECTS van de 60 behaald hebben. De overige 20 punten vormen mijn masterscriptie, waarmee ik in juli wil beginnen. Als alles voorspoedig voorloopt, kan ik dan in februari 2012 afstuderen (ik ben waarschijnlijk wel eerder klaar met mijn scriptie, maar ik kan alleen in september en februari afstuderen).
De volgende stap is nu het bepalen van het onderwerp voor mijn masterscripte. Ik heb verschillende mogelijkheden & aanbiedingen gekregen, en de komende weken ga ik me hierin verdiepen. Binnenkort dus ook een blog over de start van doel 10: het schrijven en gepubliceerd proberen te krijgen van mijn masterscriptie!
Het afgelopen studiejaar ben ik bezig geweest om aan de eisen te voldoen van deze master. Het volgende heb ik al behaald:
- De cursus 'Practices of Empirical Research' (afgerond met een 7.5)
- De cursus 'Learning, Cognition & The Brain' (afgerond met een 8.5)
Van het volgende wacht ik nog op de uitslag:
- De cursus 'Professional Learning & Development' (al een 8.5 binnen, maar ik wacht nog op de uitslag van het tentamen)
Ervan uitgaande dat ik dit vak ook heb behaald, hebben deze vakken gezorgd voor 15 ECTS, van de 60. Op dit moment ben ik ook nog bezig met de laatste cursus van dit jaar ('Mentoring & Coaching'), met het afronden van een praktijkproject ('Curriculum-Based Measurement') en met de eindfase van mijn stage (nog maar 5 weken, gaat onwijs snel!). Samen zijn deze onderdelen nog 25 ECTS waard.
Ik wil deze onderdelen afgerond hebben rond eind juni. Op dat moment zou ik dan 40 ECTS van de 60 behaald hebben. De overige 20 punten vormen mijn masterscriptie, waarmee ik in juli wil beginnen. Als alles voorspoedig voorloopt, kan ik dan in februari 2012 afstuderen (ik ben waarschijnlijk wel eerder klaar met mijn scriptie, maar ik kan alleen in september en februari afstuderen).
De volgende stap is nu het bepalen van het onderwerp voor mijn masterscripte. Ik heb verschillende mogelijkheden & aanbiedingen gekregen, en de komende weken ga ik me hierin verdiepen. Binnenkort dus ook een blog over de start van doel 10: het schrijven en gepubliceerd proberen te krijgen van mijn masterscriptie!
14 mei 2011
Film: Gooische Vrouwen (#9)
Bioscoopfilm nummer 9 is een feit:
Gooische Vrouwen
De afgelopen twee jaar heb ik met Myrthe met veel plezier de serie 'Gooische Vrouwen' gekeken. Ik had de serie al een tijdje op dvd en het leek ons leuk om samen alle afleveringen te kijken. Het zijn maar liefst 8 afleveringen per seizoen, en 5 seizoenen, dus 40 afleveringen te kijken van 40 minuten per stuk. Je zou zeggen dat dit te doen is binnen afzienbare tijd, maar wij hebben er dus twee jaar over gedaan. Dit kwam mede door het feit dat afspreken lastig is als je allebei in een ander deel van het land woont en drukke roosters hebt qua studie/stage/werk. Toch was de oorzaak vooral het feit dat we nooit in staat waren meer dan twee afleveringen op een avond te kijken. Dit omdat we de aflevering constant moesten pauzeren om commentaar te leveren of omdat we gewoon nog even iets wilden vertellen. Zodoende heeft het heel veel tijd, popcorn en witte wijn gekost om de serie af te kunnen kijken. Eigenlijk alleen maar leuk, dus ;-).
Toen in november bleek dat de film in maart in de bioscoop zou komen, en wij pas halverwege seizoen 3 waren, hebben we toch enige haast gemaakt en geprobeerd de hele serie te kijken voor de film uitkwam. Uiteindelijk hebben we heel maart koortsachtig naar gaatjes in onze agenda gezocht en is het gelukkig gelukt. Op 18 april zijn we vervolgens naar de bioscoop geweest, in de hoop dat de film even leuk zou zijn als de serie.
Hij was misschien nog wel leuker.
Van begin tot einde is het een hilarische film, waar misschien niet héél veel diepgang in zit, maar waar heel erg van genoten kan worden. Er wordt teruggegrepen op veel bekende elementen uit de serie (Martin Morero gaat uiteraard weer vreemd, Anouk&Tom kunnen weer niet met en niet zonder elkaar en er worden weer liters witte wijn gedronken), maar toch heeft de film net een beetje meer. Er zit vooral heel veel humor in (de zaal ging stuk toen Yari, de gay best friend van Cheryl, volledig zwart/wit gestippeld gekleed ging, en vervolgens met een dalmatiër naar buiten kwam lopen...!), en uiteindelijk komt uiteraard alles goed. Hoewel de film meer dan twee uur duurt, was onze eerste reactie aan het eind: ....is het nu al afgelopen?! Ik wil meer!
Need I say more? Gaan kijken dus! De film draait nog steeds (na meer dan twee maanden!).
PS. Stem ook even op de nieuwe poll! Het resultaat van de vorige is 'Oliver Twist' geworden. Die ga ik lezen nadat ik de Shopaholic-reeks (die lees ik nu, 6 delen, ben net begonnen aan deel 4) uit heb. =)
Gooische Vrouwen
De afgelopen twee jaar heb ik met Myrthe met veel plezier de serie 'Gooische Vrouwen' gekeken. Ik had de serie al een tijdje op dvd en het leek ons leuk om samen alle afleveringen te kijken. Het zijn maar liefst 8 afleveringen per seizoen, en 5 seizoenen, dus 40 afleveringen te kijken van 40 minuten per stuk. Je zou zeggen dat dit te doen is binnen afzienbare tijd, maar wij hebben er dus twee jaar over gedaan. Dit kwam mede door het feit dat afspreken lastig is als je allebei in een ander deel van het land woont en drukke roosters hebt qua studie/stage/werk. Toch was de oorzaak vooral het feit dat we nooit in staat waren meer dan twee afleveringen op een avond te kijken. Dit omdat we de aflevering constant moesten pauzeren om commentaar te leveren of omdat we gewoon nog even iets wilden vertellen. Zodoende heeft het heel veel tijd, popcorn en witte wijn gekost om de serie af te kunnen kijken. Eigenlijk alleen maar leuk, dus ;-).
Toen in november bleek dat de film in maart in de bioscoop zou komen, en wij pas halverwege seizoen 3 waren, hebben we toch enige haast gemaakt en geprobeerd de hele serie te kijken voor de film uitkwam. Uiteindelijk hebben we heel maart koortsachtig naar gaatjes in onze agenda gezocht en is het gelukkig gelukt. Op 18 april zijn we vervolgens naar de bioscoop geweest, in de hoop dat de film even leuk zou zijn als de serie.
Hij was misschien nog wel leuker.
Van begin tot einde is het een hilarische film, waar misschien niet héél veel diepgang in zit, maar waar heel erg van genoten kan worden. Er wordt teruggegrepen op veel bekende elementen uit de serie (Martin Morero gaat uiteraard weer vreemd, Anouk&Tom kunnen weer niet met en niet zonder elkaar en er worden weer liters witte wijn gedronken), maar toch heeft de film net een beetje meer. Er zit vooral heel veel humor in (de zaal ging stuk toen Yari, de gay best friend van Cheryl, volledig zwart/wit gestippeld gekleed ging, en vervolgens met een dalmatiër naar buiten kwam lopen...!), en uiteindelijk komt uiteraard alles goed. Hoewel de film meer dan twee uur duurt, was onze eerste reactie aan het eind: ....is het nu al afgelopen?! Ik wil meer!
Need I say more? Gaan kijken dus! De film draait nog steeds (na meer dan twee maanden!).
PS. Stem ook even op de nieuwe poll! Het resultaat van de vorige is 'Oliver Twist' geworden. Die ga ik lezen nadat ik de Shopaholic-reeks (die lees ik nu, 6 delen, ben net begonnen aan deel 4) uit heb. =)
12 mei 2011
Aanpassing!
Allereerst: sorry dat ik zo lang niet heb gepost! Ik heb het de afgelopen weken behoorlijk druk gehad, waardoor ik eigenlijk tijd tekort kwam voor deze blog. Bovendien was ik me even aan het bezinnen over mijn 101 doelen. Ik ben inmiddels goed 400 dagen onderweg en nader dus de helft van mijn project. Dit was reden om mijn doelen nog eens door te lezen en te zien bekijken of deze nog steeds haalbaar zijn.
Sommige doelen heb ik naar aanleiding hiervan besloten te vervangen. Welke dat zijn, bespreek ik in deze blog, samen met de reden waarom. Ik heb steeds geprobeerd de doelen te vervangen door een doel in dezelfde categorie.
Studie/Werk
12. Mijn eigen bedrijfje op drie manieren promoten
Dit doel wordt vervangen door:
12. Proberen mijn masterscriptie gepubliceerd te krijgen
Waarom? Omdat ik heb besloten na mijn studie niet verder te gaan met mijn eigen bedrijfje ('Laura van Leeuwen Pedagogische Zorgverlening'). De reden hiervoor is de volgende. Ik heb LvLPZ opgericht toen ik nog bezig was met de bachelor Leerproblemen, en ik dacht dat ik graag persoonlijk met kinderen met onderwijsproblemen (door een specifiek leerprobleem of door andere lichamelijke/geestelijke problemen) wilde werken. Inmiddels ben ik echter bezig met de master Onderwijskunde, en weet ik dat ik veel liever op beleidsniveau wil gaan werken. Ik weet nog niet exact wát ik wil (veel dingen lijken me leuk), maar ik weet wel dat dit niet is wat ik wil. Vandaar dat ik stop met mijn bedrijfje. Ik vervang dit doel door een behoorlijk ambitieus ander doel: ik wil proberen mijn masterscriptie gepubliceerd te krijgen. Daarover meer als ik daadwerkelijk met mijn scriptie bezig ben!
Woning
13. Verhuizen naar het centrum van Rotterdam
17. Een mooie boekenkast kopen
Deze doelen worden vervangen door:
13. Minimaal 3 planten in huis hebben
17. Een stereo-installatie aanschaffen
Veel van jullie zullen al weten waarom doel 13 voorlopig nog niet doorgaat. Nadat Jouke en ik hebben meegedaan aan huizenjacht, hebben we eens op een rijtje gezet wat we nu écht allemaal nog willen. Het bleek toen dat we eigenlijk teveel willen in een te korte tijd. Daarom hebben we even prioriteiten moeten stellen.
We hebben allebei al jaren dezelfde droom, namelijk om eens een grote roadtrip te maken door de VS (heel grappig: op ons eerste afspraakje ontdekten we dat dit een gezamenlijke wens was!). We zijn al een tijdje bezig om hiervoor te sparen, maar hadden nog geen echte tijd in gedachten. We hebben nu besloten om dit te gaan doen in de zomer van 2012! Vandaar dat we het kopen van een huis nog even hebben uitgesteld tot na die reis. Hiermee samen hangt doel 17: we willen nog steeds een mooie grote boekenkast, maar die kopen we liever pas als we gaan verhuizen. In plaats daarvan ga ik nu op zoek naar planten waarvoor ik niet allergisch ben, én waar de kat niet van gaat eten (dit worden dus vetplanten en/of cactussen, maar groen is groen!). Ook willen we graag eindelijk eens een fatsoenlijke stereo-installatie, aangezien we nog steeds een cd moeten afspelen in de dvd-speler, en alleen radio kunnen luisteren via het UPC-kastje.
Lezen/Kijken/Luisteren
33. A-Z: Nieuwe films
Wordt vervangen door:
33. 'Le petit prince' lezen in het Frans
Dit doel vervang ik om dat ik eigenlijk al teveel filmdoelen heb. Het wordt erg lastig dit doel te halen als ik de bioscoopfilms, de Disney/Pixarfilms en de specifieke filmdoelen (o.a. Harry Potter) al niet mee reken. Ik ben ook geen echte filmkijker, dus het interesseerde me eigenlijk ook niet zoveel, dit doel. =P
Daarom heb ik dit doel vervangen door één in de categorie 'lezen'. Om mijn Frans weer eens wat op te halen wil ik graag proberen om Franse boeken te lezen. Omdat ik niet goed genoeg ben in Frans (vooral mijn vocabulaire is niet zo groot) om een 'volwassen' boek te lezen, heb ik besloten om te proberen om een kinderboek te lezen in deze taal. En welk boek is hiervoor nu beter geschikt dan het beroemdste Franse kinderboek aller tijden, 'Le Petit Prince'?! Bovendien ken ik het boek nog niet, dus ik ben sowieso benieuwd. Ik hou mijn woordenboek in de aanslag!
Sport en spel
41. Aan 25 prijsvragen meedoen
Vervang ik door:
41. Sirsha-asana kunnen
Ik wil dit doel vervangen omdat ik het steeds vergeet bij te houden. Ik heb geen idee meer hoeveel prijsvragen ik al heb ingevuld, waardoor dit een beetje een nutteloos doel is geworden. Ik heb het vervangen door een echte uitdaging: de headstand pose kunnen beoefenen bij yoga. Ik heb hier vorige week een begin mee gemaakt (ik kan m nog niet zoals op het plaatje, dat is de eindfase van deze pose, ik ben pas in fase 1) en merk dat ik dit heel lastig vind. Het is een beetje eng om op je hoofd te staan, en: het doet zeer! Ik wil heel graag toch deze pose onder de knie krijgen, als een soort overwinning. Ik merk daarbij echt dat ik de laatste tijd steeds meer geniet van mijn wekelijkse yoga (anderhalf) uurtje. Ik ga ook het yogaprogramma voor Wii aanschaffen, zodat ik thuis ook goed kan oefenen. Op die manier hoop ik dat ik deze pose over een jaar kan uitvoeren!
Reizen/uitjes
58. In vijf landen komen waar ik nog niet ben geweest
67. Logeren in het echte Disney-hotel in Disneyland Parijs
70. Op vakantie gaan in Azië
Deze doelen vervang ik door:
58. Een rondreis van 3 maanden door de VS maken
67. Een pretpark in Duitsland bezoeken
70. Een dagje winkelen in Antwerpen
Deze doelen worden vervangen om dezelfde reden: ik ben iets te optimistisch geweest bij het opstellen ervan! Het was financieel en tijdtechnisch gezien wel erg positief om te denken dat ik in 2.5 jaar 5 voor mij onbekende landen zou bezoeken, waarvan 1 in Azië, en ook nog even een tripje naar Disneyland zou kunnen maken. Bovendien telt de VS maar één keer, en daar gaan we volgend jaar voor de tweede keer heen in de looptijd van dit project. Vandaar dat ik de doelen heb vervangen door andere in deze categorie. Doel 58 heb ik eigenlijk al uitgelegd. Het pretpark in Duitsland is iets wat Jouke en ik al heel lang eens willen doen, we denken dan vooral aan Phantasia of WB Movie World. Ook lijkt het me leuk om eens te shoppen in Antwerpen, deze stad schijnt de leukste winkelstad van Europa te zijn. =)
Voor mezelf
75. Drie keer per jaar naar de schoonheidsspecialiste
86. Elke maand een leuke foto van mezelf maken
Worden vervangen door:
75. Minimaal eens per jaar naar een Wellnesscenter
86. Ieder seizoen een foto maken van dezelfde plek
Doel 75 vervang ik vanwege de financiële kant hiervan. We zijn nu dus druk aan het sparen voor Amerika, waardoor ik niet meer zo vaak naar de schoonheidsspecialiste ga. Om toch aan 'verwennen' toe te komen, heb ik dit doel vervangen door het minimaal eens per jaar bezoeken van een wellnesscenter. Heerlijk!
Doel 86 heb ik vervangen omdat ik het oorspronkelijke doel eigenlijk gewoon vergeten was... Ik heb sinds oktober geen foto meer gemaakt, waardoor dit doel dus min of meer mislukt is. Daarom heb ik het vervangen door een doel uit dezelfde categorie: het ieder seizoen maken van een foto van dezelfde plek, met mijzelf erbij. De eerste heb ik al gemaakt: die van de Lente dus.
Bij deze dus de geupdate lijst van mijn doelen. Hierna weer gewone posts!
Sommige doelen heb ik naar aanleiding hiervan besloten te vervangen. Welke dat zijn, bespreek ik in deze blog, samen met de reden waarom. Ik heb steeds geprobeerd de doelen te vervangen door een doel in dezelfde categorie.
Studie/Werk
12. Mijn eigen bedrijfje op drie manieren promoten
Dit doel wordt vervangen door:
12. Proberen mijn masterscriptie gepubliceerd te krijgen
Waarom? Omdat ik heb besloten na mijn studie niet verder te gaan met mijn eigen bedrijfje ('Laura van Leeuwen Pedagogische Zorgverlening'). De reden hiervoor is de volgende. Ik heb LvLPZ opgericht toen ik nog bezig was met de bachelor Leerproblemen, en ik dacht dat ik graag persoonlijk met kinderen met onderwijsproblemen (door een specifiek leerprobleem of door andere lichamelijke/geestelijke problemen) wilde werken. Inmiddels ben ik echter bezig met de master Onderwijskunde, en weet ik dat ik veel liever op beleidsniveau wil gaan werken. Ik weet nog niet exact wát ik wil (veel dingen lijken me leuk), maar ik weet wel dat dit niet is wat ik wil. Vandaar dat ik stop met mijn bedrijfje. Ik vervang dit doel door een behoorlijk ambitieus ander doel: ik wil proberen mijn masterscriptie gepubliceerd te krijgen. Daarover meer als ik daadwerkelijk met mijn scriptie bezig ben!
Woning
13. Verhuizen naar het centrum van Rotterdam
17. Een mooie boekenkast kopen
Deze doelen worden vervangen door:
13. Minimaal 3 planten in huis hebben
17. Een stereo-installatie aanschaffen
Veel van jullie zullen al weten waarom doel 13 voorlopig nog niet doorgaat. Nadat Jouke en ik hebben meegedaan aan huizenjacht, hebben we eens op een rijtje gezet wat we nu écht allemaal nog willen. Het bleek toen dat we eigenlijk teveel willen in een te korte tijd. Daarom hebben we even prioriteiten moeten stellen.
We hebben allebei al jaren dezelfde droom, namelijk om eens een grote roadtrip te maken door de VS (heel grappig: op ons eerste afspraakje ontdekten we dat dit een gezamenlijke wens was!). We zijn al een tijdje bezig om hiervoor te sparen, maar hadden nog geen echte tijd in gedachten. We hebben nu besloten om dit te gaan doen in de zomer van 2012! Vandaar dat we het kopen van een huis nog even hebben uitgesteld tot na die reis. Hiermee samen hangt doel 17: we willen nog steeds een mooie grote boekenkast, maar die kopen we liever pas als we gaan verhuizen. In plaats daarvan ga ik nu op zoek naar planten waarvoor ik niet allergisch ben, én waar de kat niet van gaat eten (dit worden dus vetplanten en/of cactussen, maar groen is groen!). Ook willen we graag eindelijk eens een fatsoenlijke stereo-installatie, aangezien we nog steeds een cd moeten afspelen in de dvd-speler, en alleen radio kunnen luisteren via het UPC-kastje.
Lezen/Kijken/Luisteren
33. A-Z: Nieuwe films
Wordt vervangen door:
33. 'Le petit prince' lezen in het Frans
Dit doel vervang ik om dat ik eigenlijk al teveel filmdoelen heb. Het wordt erg lastig dit doel te halen als ik de bioscoopfilms, de Disney/Pixarfilms en de specifieke filmdoelen (o.a. Harry Potter) al niet mee reken. Ik ben ook geen echte filmkijker, dus het interesseerde me eigenlijk ook niet zoveel, dit doel. =P
Daarom heb ik dit doel vervangen door één in de categorie 'lezen'. Om mijn Frans weer eens wat op te halen wil ik graag proberen om Franse boeken te lezen. Omdat ik niet goed genoeg ben in Frans (vooral mijn vocabulaire is niet zo groot) om een 'volwassen' boek te lezen, heb ik besloten om te proberen om een kinderboek te lezen in deze taal. En welk boek is hiervoor nu beter geschikt dan het beroemdste Franse kinderboek aller tijden, 'Le Petit Prince'?! Bovendien ken ik het boek nog niet, dus ik ben sowieso benieuwd. Ik hou mijn woordenboek in de aanslag!
Sport en spel
41. Aan 25 prijsvragen meedoen
Vervang ik door:
41. Sirsha-asana kunnen
Ik wil dit doel vervangen omdat ik het steeds vergeet bij te houden. Ik heb geen idee meer hoeveel prijsvragen ik al heb ingevuld, waardoor dit een beetje een nutteloos doel is geworden. Ik heb het vervangen door een echte uitdaging: de headstand pose kunnen beoefenen bij yoga. Ik heb hier vorige week een begin mee gemaakt (ik kan m nog niet zoals op het plaatje, dat is de eindfase van deze pose, ik ben pas in fase 1) en merk dat ik dit heel lastig vind. Het is een beetje eng om op je hoofd te staan, en: het doet zeer! Ik wil heel graag toch deze pose onder de knie krijgen, als een soort overwinning. Ik merk daarbij echt dat ik de laatste tijd steeds meer geniet van mijn wekelijkse yoga (anderhalf) uurtje. Ik ga ook het yogaprogramma voor Wii aanschaffen, zodat ik thuis ook goed kan oefenen. Op die manier hoop ik dat ik deze pose over een jaar kan uitvoeren!
Reizen/uitjes
58. In vijf landen komen waar ik nog niet ben geweest
67. Logeren in het echte Disney-hotel in Disneyland Parijs
70. Op vakantie gaan in Azië
Deze doelen vervang ik door:
58. Een rondreis van 3 maanden door de VS maken
67. Een pretpark in Duitsland bezoeken
70. Een dagje winkelen in Antwerpen
Deze doelen worden vervangen om dezelfde reden: ik ben iets te optimistisch geweest bij het opstellen ervan! Het was financieel en tijdtechnisch gezien wel erg positief om te denken dat ik in 2.5 jaar 5 voor mij onbekende landen zou bezoeken, waarvan 1 in Azië, en ook nog even een tripje naar Disneyland zou kunnen maken. Bovendien telt de VS maar één keer, en daar gaan we volgend jaar voor de tweede keer heen in de looptijd van dit project. Vandaar dat ik de doelen heb vervangen door andere in deze categorie. Doel 58 heb ik eigenlijk al uitgelegd. Het pretpark in Duitsland is iets wat Jouke en ik al heel lang eens willen doen, we denken dan vooral aan Phantasia of WB Movie World. Ook lijkt het me leuk om eens te shoppen in Antwerpen, deze stad schijnt de leukste winkelstad van Europa te zijn. =)
Voor mezelf
75. Drie keer per jaar naar de schoonheidsspecialiste
86. Elke maand een leuke foto van mezelf maken
Worden vervangen door:
75. Minimaal eens per jaar naar een Wellnesscenter
86. Ieder seizoen een foto maken van dezelfde plek
Doel 75 vervang ik vanwege de financiële kant hiervan. We zijn nu dus druk aan het sparen voor Amerika, waardoor ik niet meer zo vaak naar de schoonheidsspecialiste ga. Om toch aan 'verwennen' toe te komen, heb ik dit doel vervangen door het minimaal eens per jaar bezoeken van een wellnesscenter. Heerlijk!
Doel 86 heb ik vervangen omdat ik het oorspronkelijke doel eigenlijk gewoon vergeten was... Ik heb sinds oktober geen foto meer gemaakt, waardoor dit doel dus min of meer mislukt is. Daarom heb ik het vervangen door een doel uit dezelfde categorie: het ieder seizoen maken van een foto van dezelfde plek, met mijzelf erbij. De eerste heb ik al gemaakt: die van de Lente dus.
Bij deze dus de geupdate lijst van mijn doelen. Hierna weer gewone posts!
Abonneren op:
Posts (Atom)