61. Op het strand de zon zien opgaan

Voor degenen die mij kennen zal het niet echt een verrassing zijn: ik ben niet bepaald een romantische ziel. De dingen die door velen als romantisch gezien worden, zijn vaak niet aan mij besteed. Ik hoef geen gedichten, geen wandeling bij maanlicht en al helemaal geen ritje in een paardenkoets (wie heeft er ooit bedacht dat die stank romantisch is?). Toch leek het me wel eens leuk om met Jouke een zonsopgang te bekijken op het strand. Aangezien we afgelopen vakantie in Andalusië in een hotel op 50 meter van het strand bivakkeerden, was dit een goede gelegenheid.

Op een ochtend werd ik om 07:30 wakker en kwam ik er tot mijn verbazing achter dat het om die tijd nog donker was. Aangezien we de dagen ervoor zo rond 08:30 gingen ontbijten en het toen altijd al licht was, wist ik dat het niet lang meer kon duren tot de zon opging. Ik maakte Jouke dus wakker (vond 'ie erg leuk) en we togen met onze fotocamera naar het strand. We hebben er ongeveer een half uur gestaan en in die tijd wat foto's gemaakt.

Hierbij het resultaat:

En, ben ik nu iets romantischer geworden?
Neuh. We hadden het voornamelijk koud, liepen constant te gapen en maakten een praatje met de rondlopende vuilnismannen die 's ochtends het strand weer toonbaar maken. Best leuk om een keer een zonsopgang te zien op het strand, maar de volgende keer blijf ik mooi in bed liggen.