31. David Copperfield

Doel 31, het lezen van drie boeken van Charles Dickens in het Engels, is voltooid! Eerder las ik al Oliver Twist en A Christmas Carol en nu heb ik dit doel afgemaakt door David Copperfield te lezen.

Hoewel ik de vorige boeken ook al mooi vond, kan ik nu pas zeggen dat ik snap waarom Charles Dickens zo geroemd wordt. David Copperfield was volgens hemzelf zijn beste boek en is deels autobiografisch. Het vertelt het verhaal van David, vanaf zijn geboorte tot hij achter in de twintig is en aan een succesvolle carrière als schrijver is begonnen. David heeft het niet makkelijk: hij verliest zijn ouders op jonge leeftijd, wordt zowel op school als door zijn stiefvader mishandeld, wordt verraden door zijn beste vriend en financieel gaat het hem ook niet bepaald voor de wind. Hij weet alle moeilijkheden echter te doorstaan en aan het eind komt alles goed.

Waarom is dit boek zo mooi?
Naast dat het boek weer zo prachtig beeldend geschreven is, net zoals de voorgaande boeken, heeft David Copperfield naar mijn mening iets extra's. Ten eerste is daar het autobiografische element dat toch nog wat meer tot de verbeelding spreekt. Daarnaast zijn de personages in dit boek vrijwel zonder uitzondering in het bezit van één of meer komische eigenschappen. Zo is daar de tante van David, Betsy Trotwood, die de hele dag voor het raam zit om ezels uit haar tuin te jagen. Ook heeft dit boek een echte 'slechterik', in de vorm van Uriah Heep, een slijmerig onderkruipsel waaraan je direct een hekel hebt, al voor hij iets daadwerkelijk slechts heeft gedaan.

Toch zijn bovenstaande redenen niet doorslaggevend. De grootste aantrekkingskracht van dit boek is het optimisme dat van iedere bladzijde afstraalt. Hoewel David zeker niet gespaard wordt, is er continu een sfeer van 'het komt wel goed'. Dat geeft hoop en zorgt ervoor dat je van iedere van de 750 bladzijden geniet.

27. Toy Story!

Hoewel Toy Story de allereerste Disney/Pixar film was, en dus al een aardige tijd uit is, had ik deze nog nooit gzien. Jouke was er ook al een tijdje benieuwd naar, dus vroeg hij de DVD voor zijn verjaardag. Vorig weekend hebben we deze film gekeken.

Het Verhaal
Woody, een cowboy, is het favoriete stuk speelgoed van Andy. Op zijn verjaardag krijgt Andy echter Buzz Lightyear, een astronaut. Hij heeft alleen nog maar aandacht voor Buzz en Woody en het andere speelgoed worden verwaarloosd. Woody probeert daarom van Buzz af te komen. Door een ongeluk belanden ze echter beiden ver van huis en moeten ze hun vijandschap overwinnen om samen terug te komen bij Andy.

Oordeel 
De eerste leuke verrassing van de film was de herkenbaarheid van de stemmen: Tom Hanks als Woody en Tim Allen als Buzz zijn erg goed gekozen. Toy Story bleek vooral erg komisch te zijn - meerdere keren hebben we hardop gelachen, vooral toen Woody & Buzz terecht kwamen in het huis van de buren, waar de buurjongen al het speelgoed uit elkaar haalt en er vervolgens horrorversies van maakt.

Toy Story was gewoon een leuke film. Niet zo ontroerend als Finding Nemo of Up!, niet zo origineel als Wall-E, maar wel gewoon een leuke, grappige film. Deel 2 & 3 willen we ook zeker nog zien.

Culinaire Update

Hoewel ik even geen tijd heb gehad om te bloggen, heb ik natuurlijk wel weer verder gewerkt aan de doelen, en dan vooral op het culinaire front. Hierbij een update!

45. Griekse Yoghurttaart 
In maart was Jouke jarig en ter gelegenheid van zijn verjaardag heb ik weer eens een oude klassieker uit de oven getoverd: Griekse Yoghurttaart. Het recept voor deze taart heb ik jaren geleden een keer van internet geplukt en sindsdien is het altijd een succesnummer. Gedurende deze 1001 dagen had ik deze taart echter nog niet gemaakt, dus was het weer een nieuwe voor dit doel :).

Het is een hele lekkere en daarbij simpele taart. Het resultaat ziet er een beetje uit zoals boterkoek, en bestaat eigenlijk uit een mix van eieren, (veel) boter, (veel) suiker, vanille en Griekse yoghurt. Het is niet de meest gezonde taart (maar serieus, wie wil er nu ook een gezónde taart?!) maar wel een hele lekkere. Dat bleek ook wel uit het feit dat de taart op was voor ik er een foto van heb kunnen nemen..


49. Spaghetti/Krabsalade
Het tweede recept uit het kookboek 'Smakelijke Salades' heb ik vorige week gemaakt. Het was een spaghettisalade met krab. Ik heb er wel wat zaken aan toegevoegd, aangezien het oorspronkelijke recept aangaf dat er maar liefst '1 rode paprika' aan toegevoegd moest worden, en dat dit een maaltijdsalade was. Het spijt me, maar ik noem '1 rode paprika' niet echt voldoende voor twee personen.. laat staan voor 6, waar dit recept eigenlijk voor was! Ik heb dus zelf rucola, nog een paprika en tomaten toegevoegd om het gerecht wat groener te maken. Verder was het wel een lekker recept: gekookte spaghetti, nog warm geserveerd, met krab en verschillende kruiden. Met de extra toegevoegde groenten was het lekker, en aangezien wij eigenlijk nooit krab eten, was het ook leuk om dat eens uit te proberen. Voor herhaling vatbaar!

En hier heb ik wel een foto van!

Het 16e recept, nog twee te gaan!

57. Wereldgerecht: Beef Chimichurri 
Het volgende wereldgerecht uit de reeks heb ik twee weken geleden gemaakt: Argentijnse Beef Chimichurri. Het was een rijstgerecht met biefstuk en peultjes, en erg lekker! Er zat alleen een zakje amandelen bij, die ik vanwege mijn notenallergie niet kon eten. Volgens Jouke, die het hele zakje over zijn portie had gegooid, waren ze ook niet echt terug te vinden in het gerecht, dus ik geloof niet dat ik er iets aan heb gemist :P.

Wereldgerechten die ik nu nog moet maken:
- Indiase Kip Tandoori
- Lasagne Bolognese (ik kan me alleen niet voorstellen dat die lekkerder is dan degene die ik helemaal zelf maak... maarja, een doel is een doel :P)
- Lasagne Napolitana
- Mexicaanse Taco's
- Thaise Kip Siam

Het schiet al op!

#54: Eten in de Euromast

De Euromast is misschien wel hét symbool van Rotterdam. De hoge toren is vrijwel overal in Rotterdam te zien en van daaruit heb je een prachtig uitzicht over de stad. Hoewel ik al twee keer op de Euromast was geweest, had ik er nog nooit gegeten.

Jouke en ik probeerden al zo'n twee jaar tijdens de restaurantweek een reservering te krijgen bij de Euromast, maar steeds waren we te laat, zat het al vol of kwam er gewoon iets tussen. Vorige week was het echter weer restaurantweek en was het ons gelukt een tafeltje te reserveren. Afgelopen vrijdag hebben we met een stel vrienden, negen in totaal, dan eindelijk bij de Euromast gegeten.

.... Viel dat even tegen.

Eerst maar even de positieve punten. 
Nouja, punten... er was eigenlijk maar één positief punt: het eten. Hoewel niet heel bijzonder of origineel, was het eten prima. We hebben drie lekkere gangen gehad, met vooraf een goede amuse. Daar was eigenlijk niets op aan te merken. Maar de rest...

Waarom het tegenviel 
De service. Ik heb werkelijk nog nooit zo'n dramatisch slechte service meegemaakt in een restaurant. Om te beginnen werden we aan tafel bediend door een serveerster die ontzettend chagrijnig was. Nu gebeurt zoiets wel vaker, maar deze was werkelijk het toppunt. Ze liet wel erg duidelijk merken er geen zin in te hebben: de amuses werden op tafel gesméten, drankjes werden te laat of helemaal niet geserveerd, bestellingen verkeerd opgenomen, bij zowel voor- als hoofdgerecht kregen we niet allemaal tegelijk ons gerecht geserveerd... en de lijst werd langer en langer. Bovendien vergat ze ons even te vertellen dat het mogelijk was om helemaal naar boven te gaan in de Euromast, waardoor we een sprintje moesten trekken om dat nog mee te kunnen maken.

Het absolute toppunt kwam bij het dessert. De dessertwijn (waar we overigens al om moesten vragen, terwijl deze in het wijnarrangement zat en dus gewoon gelijktijdig met het dessert geserveerd had moeten worden) bleek vol vreemde stukjes te zitten. Eén van ons vroeg om een nieuwe fles en die kregen we ook netjes. Echter, op het moment dat de kelner iets over de wijn aan ons vertelde (met de woorden: 'de wijn hoort troebel te zijn'), kwam een andere ober aan tafel met de opmerking: 'Je hebt toch niet uit déze fles geserveerd? Daar zit kurk in!'. Juist.

Conclusie 
Jammer, jammer, jammer. Dit had zoveel beter gekund! Wij komen hier duidelijk niet meer terug.

Eén positief punt: doel #54 is voltooid!

#49 Tempura

In deze reeks van recepten om doel 49 te voltooien is de volgende 'tempura'. Dit typisch Japanse gerecht bestaat uit gefrituurde groenten. In het kookboek 'Jamie Oliver' (zijn allereerste kookboek) vond ik een recept om zelf tempura te maken.

Het maken van het beslag was heel gemakkelijk: gewoon in een bepaalde verhouding water, maizena en bloem mixen. Wel was het grappig dat hiervoor geen gewoon water gebruikt moest worden, maar spa rood. De groenten (in principe kan iedere stevige groente die niet al teveel water bevat gebruikt worden) werden daarna door het beslag gehaald en vervolgens gefrituurd tot ze een mooi krokant laagje hadden.

Zelf heb ik aubergine en wilde paddenstoelen gebruikt, waarbij vooral de aubergine erg geslaagd bleek. De paddenstoelen waren wat te klein en daardoor niet handig door het beslag te krijgen. Sowieso bleek dit recept, ondanks dat het echt niet moeilijk was, toch een hele operatie te zijn: uiteindelijk zat ongeveer de hele keuken onder het beslag omdat het een tijdje duurde voor ik een manier had gevonden om de groenten er gemakkelijk doorheen te halen. Maar ach, dat mocht de pret niet drukken - voor de volgende keer weet ik nu tenminste hoe het moet :P.

En inderdaad, 'voor de volgende keer' - het was dus een geslaagd recept! Erg lekker (ik wist al dat ik van tempura hield, bij de Japanner vind ik dat ook altijd heerlijk) en het lijkt me leuk om het ook eens met andere groenten te proberen.

Achteraan ligt de tempura, vooraan op de foto zie je de gebakken aardappeltjes die we erbij hebben gegeten. De foto is helaas niet zo duidelijk..