En weer een nieuwe poll! Deze keer de vraag welk boek van Charles Dickens ik als eerste zal gaan lezen voor het doel 'Lees drie boeken van Charles Dickens in het Engels'.
Je kunt hier rechts stemmen, tot en met 30 april. =)
23 april 2011
22 april 2011
Roald Dahl: BFG / GVR
In Nederland bekend als 'de GVR', ofwel de Grote Vriendelijke Reus. Behoorlijk letterlijk vertaald, aangezien de originele titel van dit boek van Roald Dahl 'the BFG', the Big Friendly Giant, is.
Voor ik een iets uitgebreidere review van dit kinderboek geef, ga ik het boek in 5 woorden omschrijven. In willekeurige volgorde:
- Ontroerend
- Grappig
- Lief
- Fantastisch geschreven (vooruit, dat zijn twee woorden)
- Origineel
Dit laatste woord, origineel, is dikgedrukt omdat dit misschien wel het meest van toepassing is. Ik heb zó genoten van dit boek! Als kind kende ik alleen de film - ik had het boek nog nooit gelezen. Misschien heb ik er daarom wel extra veel plezier aan beleefd. Maar goed, terug naar de originaliteit.
Het is een verhaal als geen ander. Nu is het niet alsof in er geen enkel ander kinderboek reuzen voorkomen, maar in welk boek vind je een reus die 'Snozzcumbers' eet, constant 'Whizzpoppers' laat en een volledig eigen taal heeft ontwikkeld bij gebrek aan een goed voorbeeld? Die eigen taal is meteen het meest geniale van dit boek. Het is heel knap hoe Roald Dahl een soort verhaspeld Engels heeft ontwikkeld, en vooral hoe hij dit zo consequent gedurende het hele boek heeft weten vol te houden. Een voorbeeld:
"All is my fault," the BFG said. "I is the one who kidsnatched you."
of:
"You is talking too loud! You is forgetting that I is hearing every little thingalingaling fifty times louder than usual and there you is shouting away right inside my ear!"
Er zijn zoveel leuke dingen in dit verhaal, het wordt teveel om alles op te noemen. Iets wat nog wel echt de moeite van het vermelden waard is, zijn de tekeningen van Quentin Blake. Vooral als je weet (achterin de versie die ik heb, staan allerlei weetjes!) dat de schoenen van de BFG zijn gebaseerd op een oude sandaal van Roald Dahl zelf! Quentin Blake wist niet hoe hij de schoenen van de BFG moest tekenen, waarna Roald Dahl hem per post een oude sandaal stuurde. Hoe leuk!
Om kort te gaan was dit het leukste boek van Roald Dahl tot nu toe. Nog negen te gaan (ik dacht eigenlijk acht, leuke verrassing toen het er negen bleken te zijn!)!
Voor ik een iets uitgebreidere review van dit kinderboek geef, ga ik het boek in 5 woorden omschrijven. In willekeurige volgorde:
- Ontroerend
- Grappig
- Lief
- Fantastisch geschreven (vooruit, dat zijn twee woorden)
- Origineel
Dit laatste woord, origineel, is dikgedrukt omdat dit misschien wel het meest van toepassing is. Ik heb zó genoten van dit boek! Als kind kende ik alleen de film - ik had het boek nog nooit gelezen. Misschien heb ik er daarom wel extra veel plezier aan beleefd. Maar goed, terug naar de originaliteit.
Het is een verhaal als geen ander. Nu is het niet alsof in er geen enkel ander kinderboek reuzen voorkomen, maar in welk boek vind je een reus die 'Snozzcumbers' eet, constant 'Whizzpoppers' laat en een volledig eigen taal heeft ontwikkeld bij gebrek aan een goed voorbeeld? Die eigen taal is meteen het meest geniale van dit boek. Het is heel knap hoe Roald Dahl een soort verhaspeld Engels heeft ontwikkeld, en vooral hoe hij dit zo consequent gedurende het hele boek heeft weten vol te houden. Een voorbeeld:
"All is my fault," the BFG said. "I is the one who kidsnatched you."
of:
"You is talking too loud! You is forgetting that I is hearing every little thingalingaling fifty times louder than usual and there you is shouting away right inside my ear!"
Er zijn zoveel leuke dingen in dit verhaal, het wordt teveel om alles op te noemen. Iets wat nog wel echt de moeite van het vermelden waard is, zijn de tekeningen van Quentin Blake. Vooral als je weet (achterin de versie die ik heb, staan allerlei weetjes!) dat de schoenen van de BFG zijn gebaseerd op een oude sandaal van Roald Dahl zelf! Quentin Blake wist niet hoe hij de schoenen van de BFG moest tekenen, waarna Roald Dahl hem per post een oude sandaal stuurde. Hoe leuk!
Om kort te gaan was dit het leukste boek van Roald Dahl tot nu toe. Nog negen te gaan (ik dacht eigenlijk acht, leuke verrassing toen het er negen bleken te zijn!)!
20 april 2011
Klein maar Fijn!
Ook in maart en april heb ik weer Disneyfilms gekeken voor doel 27, namelijk Bambi en Een Luizenleven!
Maart: Bambi
Als kind vond ik deze film nooit echt leuk - als ik het woord toen al had gekend, had ik waarschijnlijk de term overrated gebruikt. Ik hield niet zo van 'schattig' en hoefde ook helemaal niet te huilen toen de moeder dood ging (en dat zegt wat, gezien mijn reputatie op het gebied van huilen...). Ik was het eigenlijk wel eens met de quote van Chandler uit Friends: 'Yes, yes, very sad when they stopped drawing the deer!'.
Toch is Bambi natuurlijk een echte klassieker en mocht hij daarom aan onze collectie niet ontbreken. En omwille van doel 27 besloten we dus maar om Bambi in maart te gaan kijken. - De verrassing was groot. Waar ik vroeger niet zag waarom deze film nou zo schattig is, zag ik het nu wél. Alle bosdieren zijn getekend als kleine wollige schepseltjes (ze zijn vooral heel rond) en de scène waarin Bambi voor het eerst regen meemaakt is ronduit hartverwarmend. Dit laatste geldt eigenlijk voor de hele film: ik bleef als een soort haperende grammofoonplaat 'aaahhhh' roepen. Blijkbaar ben ik meer cliché dan ik dacht.
In ieder geval bleek het dus een verrassend leuke film te zijn die ik later graag nog eens zal terugzien.
April: Een Luizenleven
Een Luizenleven (A Bug's Life) was de eerste Disney/Pixar film. Ik had deze nog nooit gezien (datzelfde jaar kwam Ants uit, daar ben ik toen wel heen geweest) en was erg nieuwsgierig.
Het verhaal draait om een grote mierenhoop, die het moeilijk heeft met een jaarlijks terugkerende zwerm sprinkhanen. Flit is een onhandige uitvinder die binnen de mierenhoop vooral wordt gezien als eeuwige mislukkeling. Hij gaat op zoek naar versterking om de mieren te redden van de toorn van de sprinkhanen, en vindt deze in de vorm van een groepje derderangs circusartiesten (waaronder een mestkever en een wandelende tak). Samen bedenken ze een manier om de sprinkhanen te verslaan.
Heel opvallend is de kwaliteit van de animatie: het is heel mooi gemaakt, zeker wanneer je bedenkt dat dit pas de eerste samenwerking was tussen Disney en Pixar. Het verhaal is leuk en grappig, en ook in deze film zijn de echte sterren de bijpersonages. Het kleine mierenprinsesje Dot, de broer van de sprinkhanenleider en de groep circusartiesten zorgen voor de komische noot in deze film.
Het is misschien niet mijn favoriete film van Pixar (dat is voorlopig nog steeds 'Monster's Inc'), maar Een Luizenleven is zeker de moeite waard. Een leuke film over kleine, maar zeer fijne insecten. Niet dat mijn liefde voor insecten IRL hierdoor plotseling wordt aangewakkerd, maar dat terzijde.
[Oja! De uitslag van de afgelopen poll is hiernaast te vinden: het werd een strijd tussen de Surinaamse Roti en de Mexicaanse Enchiladas. Uiteindelijk heeft de Roti gewonnen, binnenkort een verslag daarvan!]
Maart: Bambi
Als kind vond ik deze film nooit echt leuk - als ik het woord toen al had gekend, had ik waarschijnlijk de term overrated gebruikt. Ik hield niet zo van 'schattig' en hoefde ook helemaal niet te huilen toen de moeder dood ging (en dat zegt wat, gezien mijn reputatie op het gebied van huilen...). Ik was het eigenlijk wel eens met de quote van Chandler uit Friends: 'Yes, yes, very sad when they stopped drawing the deer!'.
Toch is Bambi natuurlijk een echte klassieker en mocht hij daarom aan onze collectie niet ontbreken. En omwille van doel 27 besloten we dus maar om Bambi in maart te gaan kijken. - De verrassing was groot. Waar ik vroeger niet zag waarom deze film nou zo schattig is, zag ik het nu wél. Alle bosdieren zijn getekend als kleine wollige schepseltjes (ze zijn vooral heel rond) en de scène waarin Bambi voor het eerst regen meemaakt is ronduit hartverwarmend. Dit laatste geldt eigenlijk voor de hele film: ik bleef als een soort haperende grammofoonplaat 'aaahhhh' roepen. Blijkbaar ben ik meer cliché dan ik dacht.
In ieder geval bleek het dus een verrassend leuke film te zijn die ik later graag nog eens zal terugzien.
April: Een Luizenleven
Een Luizenleven (A Bug's Life) was de eerste Disney/Pixar film. Ik had deze nog nooit gezien (datzelfde jaar kwam Ants uit, daar ben ik toen wel heen geweest) en was erg nieuwsgierig.
Het verhaal draait om een grote mierenhoop, die het moeilijk heeft met een jaarlijks terugkerende zwerm sprinkhanen. Flit is een onhandige uitvinder die binnen de mierenhoop vooral wordt gezien als eeuwige mislukkeling. Hij gaat op zoek naar versterking om de mieren te redden van de toorn van de sprinkhanen, en vindt deze in de vorm van een groepje derderangs circusartiesten (waaronder een mestkever en een wandelende tak). Samen bedenken ze een manier om de sprinkhanen te verslaan.
Heel opvallend is de kwaliteit van de animatie: het is heel mooi gemaakt, zeker wanneer je bedenkt dat dit pas de eerste samenwerking was tussen Disney en Pixar. Het verhaal is leuk en grappig, en ook in deze film zijn de echte sterren de bijpersonages. Het kleine mierenprinsesje Dot, de broer van de sprinkhanenleider en de groep circusartiesten zorgen voor de komische noot in deze film.
Het is misschien niet mijn favoriete film van Pixar (dat is voorlopig nog steeds 'Monster's Inc'), maar Een Luizenleven is zeker de moeite waard. Een leuke film over kleine, maar zeer fijne insecten. Niet dat mijn liefde voor insecten IRL hierdoor plotseling wordt aangewakkerd, maar dat terzijde.
[Oja! De uitslag van de afgelopen poll is hiernaast te vinden: het werd een strijd tussen de Surinaamse Roti en de Mexicaanse Enchiladas. Uiteindelijk heeft de Roti gewonnen, binnenkort een verslag daarvan!]
11 april 2011
14. Slaapkamer
Hoewel Jouke en ik inmiddels ruim 2.5 jaar samenwonen, is onze slaapkamer nooit helemaal 'af' geweest. Dit omdat we nooit leuke nachtkastjes hebben kunnen vinden. De slaapkamer heeft al wel verschillende metamorfoses ondergaan (wel een garderobekast --> geen garderobekast, wel een tv --> geen tv, enzovoort), maar nooit vonden we ergens leuke nachtkastjes. Ontzettend onhandig natuurlijk, aangezien dingen als een wekker, een flesje water en een boek, nu steeds gewoon op de grond stonden.
Een paar weken geleden was ik echter op zoek naar een mooie grote mand om al onze fotoalbums in op te kunnen bergen. Die had ik gevonden (bij Blokker), waarna ik de hele flat aan het rondzeulen was om een plekje voor de mand te vinden (note to self: bedenk waar een volle mand dient te komen, alvorens deze te vullen..). Uitendelijk kwam ik op het lumineuze idee om de mand naast het bed te zetten, als een soort alternatief nachtkastje. Dat stond zo leuk, dat ik nog een mand ben gaan kopen voor aan de andere kant. Nu hebben we zowaar nachtkastjes (of eigenlijk nachtmanden, maar dat klinkt zo raar), en kan ik eindelijk zeggen dat de slaapkamer 'af' is =).
Een foto hiervan mag natuurlijk niet ontbreken!
Doel 14 is dus voltooid!
Een paar weken geleden was ik echter op zoek naar een mooie grote mand om al onze fotoalbums in op te kunnen bergen. Die had ik gevonden (bij Blokker), waarna ik de hele flat aan het rondzeulen was om een plekje voor de mand te vinden (note to self: bedenk waar een volle mand dient te komen, alvorens deze te vullen..). Uitendelijk kwam ik op het lumineuze idee om de mand naast het bed te zetten, als een soort alternatief nachtkastje. Dat stond zo leuk, dat ik nog een mand ben gaan kopen voor aan de andere kant. Nu hebben we zowaar nachtkastjes (of eigenlijk nachtmanden, maar dat klinkt zo raar), en kan ik eindelijk zeggen dat de slaapkamer 'af' is =).
Een foto hiervan mag natuurlijk niet ontbreken!
Doel 14 is dus voltooid!
7 april 2011
Bioscoopfilm: Black Swan
De eerste keer dat ik over deze film hoorde (ergens in september) wist ik het al: dáár wil ik heen. Helaas duurde het tot februari voor de film in Nederland draaide - en vervolgens nog twee maanden voor Jouke & ik gelegenheid hadden om de film ook daadwerkelijk te gaan kijken. Ik geloof dat we de allerlaatste voorstelling hier in Spijkenisse hebben gezien... Maar goed, beter laat dan nooit. Dat geldt zeker voor deze film.
Het verhaal:
De ambitieuze balletdanseres Nina doet alles om de hoofdrol te krijgen in het beroemde 'Het Zwanenmeer'. Volgens de choreograaf is ze perfect in staat om de kwetsbare, gevoelige Witte Zwaan te spelen, maar is ze niet geschikt voor de duistere kant, de Zwarte Zwaan. Nina probeert wanhopig te bewijzen dat ze dit wel kan, maar raakt steeds meer verstrikt in haar eigen geest.
'Black Swan' is een echte aanrader. Geen filmpje-voor-tussendoor, je moet er wel echt even voor gaan zitten en je laten meeslepen door het verhaal. De acteerprestaties zijn geweldig (en, even een echt vrouwelijke sidenote: wat is Natalie Portman éng mager hier! Wat je al niet over hebt voor een Oscar..), en het wordt nergens over-the-top of ongeloofwaardig. Wel had ik vrij snel door wat er met de hoofdpersoon aan de hand was, maar dat komt misschien door mijn studie-achtergrond. Ik wil er hier niet teveel over zeggen, vanwege spoilers voor mensen die de film nog niet gezien hebben, maar als je enige kennis hebt van psychologische/psychiatrische problemen, is het redelijk snel duidelijk waar Nina last van heeft.
Een extra pluspunt voor mij was de setting van het verhaal: 'Het Zwanenmeer'. Ik heb zo'n 18 jaar dansles gehad (begonnen met klassiek ballet, toen via o.a. jazzballet, hiphop, streetdance uiteindelijk naar stijldansen - inmiddels heb ik geen les meer) en vind het altijd erg leuk om naar films en tv-programma's te kijken over dansen. Ieder jaar kijk ik uit naar 'So you think you can dance?!' en één van mijn doelen is om nog eens naar een echt ballet te gaan, bij voorkeur naar 'Het Zwanenmeer' of 'Doornroosje'. Hoewel deze film niet draait om het ballet, het is simpelweg de setting voor iets wat eigenlijk in iedere beroepsgroep kan gebeuren, was het voor mij toch een extra toevoeging. Natuurlijk heeft Natalie Portman niet zelf gedanst, maar de kleine stukjes dans die er steeds in zaten waren toch erg boeiend. Daarbij de prachtige muziek van Tschaikovsky en het plaatje is compleet.
Kortom: hoewel ik er hier inhoudelijk niet teveel over wil zeggen, is deze film een echte aanrader, die ik zeker in mijn dvd-kast wil hebben. Het is een aangrijpende film die laat zien waar een ongezonde hoeveelheid ambitie en een te grote hang naar perfectie toe kunnen leiden. Kijken dus!
Bioscoop: 8/15.
Het verhaal:
De ambitieuze balletdanseres Nina doet alles om de hoofdrol te krijgen in het beroemde 'Het Zwanenmeer'. Volgens de choreograaf is ze perfect in staat om de kwetsbare, gevoelige Witte Zwaan te spelen, maar is ze niet geschikt voor de duistere kant, de Zwarte Zwaan. Nina probeert wanhopig te bewijzen dat ze dit wel kan, maar raakt steeds meer verstrikt in haar eigen geest.
'Black Swan' is een echte aanrader. Geen filmpje-voor-tussendoor, je moet er wel echt even voor gaan zitten en je laten meeslepen door het verhaal. De acteerprestaties zijn geweldig (en, even een echt vrouwelijke sidenote: wat is Natalie Portman éng mager hier! Wat je al niet over hebt voor een Oscar..), en het wordt nergens over-the-top of ongeloofwaardig. Wel had ik vrij snel door wat er met de hoofdpersoon aan de hand was, maar dat komt misschien door mijn studie-achtergrond. Ik wil er hier niet teveel over zeggen, vanwege spoilers voor mensen die de film nog niet gezien hebben, maar als je enige kennis hebt van psychologische/psychiatrische problemen, is het redelijk snel duidelijk waar Nina last van heeft.
Een extra pluspunt voor mij was de setting van het verhaal: 'Het Zwanenmeer'. Ik heb zo'n 18 jaar dansles gehad (begonnen met klassiek ballet, toen via o.a. jazzballet, hiphop, streetdance uiteindelijk naar stijldansen - inmiddels heb ik geen les meer) en vind het altijd erg leuk om naar films en tv-programma's te kijken over dansen. Ieder jaar kijk ik uit naar 'So you think you can dance?!' en één van mijn doelen is om nog eens naar een echt ballet te gaan, bij voorkeur naar 'Het Zwanenmeer' of 'Doornroosje'. Hoewel deze film niet draait om het ballet, het is simpelweg de setting voor iets wat eigenlijk in iedere beroepsgroep kan gebeuren, was het voor mij toch een extra toevoeging. Natuurlijk heeft Natalie Portman niet zelf gedanst, maar de kleine stukjes dans die er steeds in zaten waren toch erg boeiend. Daarbij de prachtige muziek van Tschaikovsky en het plaatje is compleet.
Kortom: hoewel ik er hier inhoudelijk niet teveel over wil zeggen, is deze film een echte aanrader, die ik zeker in mijn dvd-kast wil hebben. Het is een aangrijpende film die laat zien waar een ongezonde hoeveelheid ambitie en een te grote hang naar perfectie toe kunnen leiden. Kijken dus!
Bioscoop: 8/15.
6 april 2011
57. Wereldgerecht: Kip Madras
En hier is wereldgerecht nummer 8: Kip Madras! Ik kan wel zeggen dat deze érg geslaagd is. Een erg lekker gerecht, hoewel ik wel een paar kleine aanpassingen heb gedaan. Ik heb geen appel toegevoegd (zie hier waarom), en de hoeveelheid boontjes verdubbeld. Dat stoort me wel vaker: je hoort constant in het nieuws e.d. over dat er meer groente gegeten moet worden, en minder vet, maar als je dan ziet wat er in dit soort gerechten aan groente gaat... bijna niets!
Laatst had ik een pakje nasimix van Honing, daar hoefde aan groente alleen een ui in! En het was eigenlijk voor vier personen... Dat lijkt me, behalve ongezond, ook nog eens erg saai. Maar goed, dit terzijde.
De Kip Madras was dus erg lekker. Nog steeds niet echt gezond, ondanks de extra toegevoegde groente, want er ging ook een heel kuipje crème fraîche in. Ach, dat sporten we er wel weer af ;-).
Hier nog een foto van het resultaat.
Met dit gerecht ben ik op één derde van de wereldgerechten gekomen. Daarom meteen de volgende poll: welk wereldgerecht zal ik nu gaan bereiden? Stemmen kan hiernaast!
Laatst had ik een pakje nasimix van Honing, daar hoefde aan groente alleen een ui in! En het was eigenlijk voor vier personen... Dat lijkt me, behalve ongezond, ook nog eens erg saai. Maar goed, dit terzijde.
De Kip Madras was dus erg lekker. Nog steeds niet echt gezond, ondanks de extra toegevoegde groente, want er ging ook een heel kuipje crème fraîche in. Ach, dat sporten we er wel weer af ;-).
Hier nog een foto van het resultaat.
Met dit gerecht ben ik op één derde van de wereldgerechten gekomen. Daarom meteen de volgende poll: welk wereldgerecht zal ik nu gaan bereiden? Stemmen kan hiernaast!
Abonneren op:
Posts (Atom)